Enkele dagen na de feiten blijven de sportieve successen van het EK veldlopen nazinderen. Van de eerste tot de laatste wedstrijd stegen de Belgen boven zichzelf uit onder impuls van een luidruchtig thuispubliek. Het kampioenschap onder het Atomium zorgde voor zinderende gevechten, ijzersterke solo’s en juichende zwart-geel-rood-hemden. Over de ganse lijn was het een memorabele dag. Een oproep aan de algemene sportmedia, de politiek en de bonden om deze stroomstoot niet te negeren.

Het EK veldlopen streek zondag in het Park van Laken neer op vertrouwde grond na een eerste passage in 2008. Pieter Desmet was toen beste Belg met een vijfde plaats, aangemoedigd door een menigte waarin onder meer een 16-jarige Pieter-Jan Hannes schuilging. 15 jaren gingen voorbij en in die tijd klauterden beide heren over de dranghekken naar de andere kant: poulain PJ Hannes aan de start van zijn gedroomde afscheidscross, Desmet als coach aan de zijlijn met ontelbare tips. Die adviezen kwamen niet zomaar uit zijn hoge hoed gevallen. 24 uur voor het moment de gloire van zijn weldra gepensioneerde pupil betrad de oude vos het speelveld tijdens het BK voor masters.

Zijn streken niet verleerd ging Desmet nauwgezet op zoek naar de best beloopbare stroken en de juiste lijnen op het door de regen aangetaste parcours. Zijn bevindingen deelde hij naast Hannes ook met Lisa Rooms en Imana Truyers. Rooms bedankte Desmet achteraf uitdrukkelijk voor zijn grote aandeel in haar zesde plaats. Om nog maar te zwijgen van de bronzen Robin Hendrix, die aangaf ‘net als Desmet in 2008’ het verschil te hebben gemaakt in de stukken bergaf. Oud-atleten zijn een bron van ervaring en wijsheid, één die al te vaak onaangeboord blijft.

Foto: Jeroen De Meyer

Wat misschien wel het meeste zal bijblijven van dit EK veldlopen is de collectieve sterkte van onze landgenoten: minstens één atleet top 20 in alle categorieën, acht top 10-noteringen waarvan één bronzen medaille en eremetaal voor beide seniorenploegen. Heel wat jonge atleten surften op een golf van aanmoedigingen, gecreëerd door een steeds uitzinniger thuispubliek, naar een fantastisch resultaat. Simon Jeukenne, Jana Van Lent en Yorick Van De Kerkhove doken de top 10 binnen. Heel wat anderen maakten een sterke (eerste) indruk, al houdt namen noemen het risico in om iemand te vergeten. Uitgebreid, jong en vrouwelijk selecteren werkt, laat dit kampioenschap daarvan het bewijs zijn.

Foto: Jeroen De Meyer

Robin Hendrix knokte zich richting een lang verhoopte eerste kampioenschapstriomf. De zelfverklaarde ‘man van de piste’ verwees alle pronostieken naar de vuilnismand en ontpopte zich tot beste Belg in een bijzonder sterk ensemble. De 28-jarige atleet trad zo uit de schaduw van favoriet en trainingsmaat Isaac Kimeli, die er op een ondergrond die hem niet lag alles aan deed om voor het team de gouden medaille binnen te halen.

De welverdiende lof die aan de mannen van Tim Moriau toekomt, mag de prestaties van de andere Belgen niet ondersneeuwen. John Heymans liep vorig jaar in Turijn bij zijn seniorendebuut naar de 14e plaats en werd nu zesde. Wie durft te zeggen waar zijn steile opmars eindigt? Het volledige team eindigde trouwens in de top 35, om nog maar eens te onderstrepen hoe sterk het mannelijke afstandslopen staat in de breedte.

Foto: Jeroen De Meyer

Voor het krachtigste verhaal van het weekend moeten we bij de vrouwen senioren zijn. Lisa Rooms maakte jarenlang gestaag progressie om nu op een thuis-EK te kunnen schitteren met een zesde plaats. Chloé Herbiet kende een stormachtige ontwikkeling en was met haar marathonbenen goed voor plaats negen op haar eerste EK. Een cruciale rol was weggelegd voor Juliette Thomas, die bij de senioren debuteerde met een 23ste plaats en zo de dames aan de bronzen teammedaille hielp. De laatste en enige keer dat België daar ooit eerder in slaagde was in 1996 toen het EK in Charleroi plaatsvond. Lopen voor een thuispubliek, het doet wat met een mens.

De ploegprestatie zorgde na de wedstrijd voor veel emoties. Samen met teamcoach Thomas Van Dormael hadden de dames de dagen op voorhand besproken hoe ze een punt wilden maken tegen de manier waarop de KBAB in het verleden is omgegaan met de selectie van vrouwelijke atleten. De selectieaffaire van 2021, toen ze samen met Nina Lauwaert werd thuisgehouden van Dublin, had Rooms duidelijk een hoop motivatie geschonken. Ze kon rekenen op de steun van haar teamgenoten: “Dit succes is voor alle vrouwen die ooit niet geselecteerd werden om naar een EK te gaan. Twee jaar nadat we niet mochten gaan, staan we als team op het podium.” Om een bronzen teammedaille kan de selectiecommissie alvast niet langer heen.

Foto: Jeroen De Meyer

Een terugblik als deze is onvolledig zonder Jos Van Roy te bedanken. De bezieler van de CrossCup is al meer dan 40 jaar de dragende kracht achter het veldlopen in België. Zonder zijn jarenlange inspanningen was er misschien nooit sprake geweest van cross in het Park van Laken, zonder zijn inspanningen was ons land vandaag misschien geen kweekvijver geweest van ambitieuze veldlopers die op het Europese toneel kunnen meespelen. Daarom moet dit succes-EK minstens ten dele aan hem opgedragen worden, petje af Jos.

Pieter-Jan Hannes had het zondag na zijn allerlaatste wedstrijd over een afscheid dat je elke atleet zou toewensen, en geef hem eens ongelijk: het publiek was talrijk en luid, de modder zorgde voor een échte cross en op het einde kregen de Belgische senioren een teammedaille om de nek gehangen. De afgelasting van de jeugdreeksen op zondagochtend was voor alle partijen een valse noot, maar desondanks tekende menig atletiekliefhebber present om voor een uitbundige sfeer te zorgen. Gery Follens, voorzitter van de Vlaamse Atletiekliga, had het over 6 à 7.000 toeschouwers.

Foto: Jeroen De Meyer

Mogen de rechtenhouders deze atletiekhoogdag aangrijpen om de sport weer een prominentere plaats te geven in hun programmatie, want niemand kan ontkennen dat dit naar meer smaakt. Met een EK en de Olympische Spelen in 2024, en het EK Road Running in Leuven en Brussel in 2025 mag het momentum niet verloren gaan. In de politiek klinkt alvast de ambitie om meer kampioenschappen naar België te halen in de komende jaren. Laat ons hopen dat die doelstelling waargemaakt kan worden.