Als meerkampster deelnemen aan een Diamond League-finale van een individueel event. Die eer valt Hanne Maudens vrijdag te beurt in het verspringen op de AG Memorial Van Damme. Ze wil er haar seizoen op een mooie manier afronden. Dat vertelde ze bij de VAL.
“Ik kijk er enorm naar uit, het is een droom om daar te kunnen deelnemen”, blikt Hanne Maudens/VS vooruit op de Memorial vrijdag. Ze kreeg een wildcard voor het verspringen. “Dat het echt de Diamond League-finale is, maakt het extra speciaal. Het is bijzonder om daar tussen te mogen staan. De sfeer is er ook anders dan op de kampioenschappen die ik al meemaakte. Het is echt een event op zich, en het publiek is dolenthousiast, zelfs als je minder presteert.”
Aan het einde van het seizoen is elke atleet vermoeid, maar Hanne wil de lat niet te laag leggen vrijdag. “Ik voel me goed en denk dat ik zeker boven de 6m40 zal uitkomen. Ik wil genieten, maar ook presteren. Dat gaat hopelijk samen. Vooral op mentaal vlak ben ik moe na een lang seizoen, maar het is gelukkig mijn beste nummer. In het verspringen voel ik mij het zekerst, dus het is niet moeilijk om mij op te laden.”
“Omdat andere dingen belangrijker waren heb ik dit seizoen niet zo veel aandacht aan het verspringen kunnnen besteden, maar het lukt op één of andere manier altijd wel. Mijn aanloop is dit seizoen veel constanter geworden, ik kom bijna altijd uit. Ik heb van nature veel sprongkracht, en doe al verspringen van bij de benjamins. Het is ook een relatief makkelijke, rechtlijnige beweging.”
Het was even wachten op duidelijk omtrent haar deelname, maar een startbewijs voor de Memorial zat bij Hanne al langer in het achterhoofd. “Pas sinds vorige vrijdag is het duidelijk dat ik mag starten, nog niet zo lang dus. Ik was wel al speciaal snel na het EK beginnen trainen, in de hoop te mogen deelnemen, en was dan ook heel blij toen ik het hoorde.”
“Ik zou graag mijn seizoen op een mooi manier afronden”, besluit Hanne. Het is een heel goed jaar geworden. In Götzis was het meteen super met die 6.252 punten, in Berlijn haalde ik ondanks mindere prestaties bij hoogspringen en speerwerpen toch nog de top tien. Ik heb mij goed over die missers heen kunnen zetten. Daarin ben ik gegroeid, mede dankzij de samenwerking met een psycholoog. Met ouder te worden verwacht ik de komende jaren automatisch nog wat constanter te worden.”
