Dat er met Eliud Kipchoge en Mo Farah twee van de grote drie op het podium stonden, was te verwachten. Al werd Kenenisa Bekele meer verwacht op het podium dan Farah. Na de wedstrijd gingen we dan ook bij Farah luisteren. Zijn goede vriend en trainingsmakker Bashir Abdi, die ook in Londen was, kregen we eveneens te pakken voor een korte reactie.
Mo Farah: “Zonder twijfel het zwaarste uit mijn carrière”
”Ik denk niet dat ik het vandaag beter had kunnen doen. Ik heb het Britse record, een persoonlijk record en de derde plaats. Dat had ik op voorhand niet verwacht. Vandaag ging het om vechten in de voorposten en niet om sterven in de achterhoede”, aldus Sir Mo.
”De problemen aan de drankposten waren spijtig, maar ik ben blij dat ik ondanks de verloren seconde genoeg heb kunnen drinken. Mijn tweede wedstrijddeel was zo mogelijk nog zwaarder geweest indien ik gewoon had doorgelopen zonder te drinken. De verwarring was ontstaan door het feit dat een Ethiopische atleet dezelfde soort drinkbussen op dezelfde tafel had staan. Hierdoor had ik oorspronkelijk de zijne vast, maar daar voelde ik me niet goed bij, waardoor ik de eerste keer ben teruggekeerd. Ik probeerde uit te leggen aan de man op de motor om door te geven dat het duidelijker zou moeten aangeduid worden tijdens de volgende posten. Naarmate de race vorderde, verminderde de chaos duidelijk”, vertelde de Brit.
”Wil zo snel mogelijk kampioenschappen lopen én winnen”
“Op voorhand was er gesproken over een soort tweede groep die zou ontstaan na de start, die halfweg een kleine minuut trager zou doorkomen, maar iedereen bleef in de kopgroep, waardoor die tweede groep nooit heeft bestaan. De eerste tien kilometer was ongelooflijk snel. Na de eerste mijl moest ik even met mijn ogen knipperen, omdat we 4’22 hadden geklokt. Tot voorbij 30km liepen we op het schema voor het WR, dus ik kan niet zeggen dat ik vandaag niet geprobeerd heb om er alles uit te hallen.”
I learnt it the hard way!
“Iets na halfweg kwam ik eens naast Eliud lopen, maar die laat het allemaal zo makkelijk lijken. Hij heeft al die ervaring en was opnieuw zo sterk vandaag. Na 30km begon het zwaar te worden. Vanaf 35km was het enorm pijnlijk. Ik durf zonder twijfel te zeggen dat ik het nog nooit zo zwaar heb gehad.”
“Ik kijk met heel veel plezier terug op de afgelopen maanden. Ik heb de marathon goed leren kennen. Het verschil met het pistewerk is enorm, maar ik heb me goed geamuseerd de voorbije maanden. Het Brits record doet deugd en verzacht de pijn van vandaag en de voorbereiding toch wat. Ik zag mijn kinderen namelijk drie maanden niet, omdat ik op stage ging naar Ethiopië. De komende jaren wil ik op kampioenschappen de marathon lopen én voluit voor de winst gaan. Ik word hier vandaag derde in een veld waar er op voorhand niet echt sprake zou zijn van een plaats in de top vijf. Dat biedt perspectieven”, besloot een strijdlustige Farah
Bashir Abdi was in Londen om zijn vriend en trainingsmakker bij te staan. Na de finish kregen we hem kort te pakken. “De drankposten waren een nachtmerrie voor Sir Mo vandaag, maar dat is iets wat iedereen moet leren. Vooraf werd er gehoopt dat er zich een tweede kopgroep zou vormen. Die tweede kopgroep kwam er niet, waardoor hij snel moest beslissen tussen de groep laten gaan, of proberen volgen. Hij heeft voor die laatste optie gekozen.”
“Zijn race was dus verre van vlekkeloos, maar een derde plaats en een nieuw Brits record. Daar had hij op voorhand voor willen tekenen. Ik ben ervan overtuigd dat Mo nu in alle rust toch zal vieren. Ik was vandaag zenuwachtiger dan voor mijn eigen marathon van twee weken terug.”[/box]
