Tim Beke, een jeugdtalent van de stallen van Vlierzele Sportief, werd enkele jaren geleden getroffen door extreme vermoeidheid. Plots was een trap op gaan of zelfs de tanden poetsen bijna onmogelijk geworden, laat staan persoonlijke records breken op zijn geliefde 800m. Pas recent volgde de diagnose van chronische ziekte van Lyme, wat een opluchting betekende want met de juiste behandeling lijkt Tim intussen weer op de goede weg. Hij koestert zelfs nog steeds de ambitie om op hoog niveau terug te keren. De jarenlange zoektocht naar de diagnose en de behandeling ervan zadelden Tim echter op met een grote financiële put. Komende weekend organiseert hij daarom een benefiet, maar het evenement dient minstens evenveel om mensen bewust te maken van de aandoening en de gevolgen ervan.

Tim, stel jezelf eerst en vooral even voor aan wie je niet zou kennen.

“Ik zou mezelf omschrijven als een sporter in hart en nieren, met een voorliefde voor topsport. Reeds 7 jaar zit ik echter gevangen in een extreem vermoeid lichaam dat steeds opnieuw protesteert wanneer ik het fysieke inspanningen voorschotel. Ik merkte voor het eerst klachten op toen ik als scholier in 2010 overschakelde van het spurterswerk naar de 800m. Mijn lichaam herstelde niet meer van de minste inspanning waardoor ik continu oververmoeid was en bij de minste spieractiviteit reeds verzuurde. De eerste twee jaren kon ik op training of wedstrijd af en toe nog goede prestaties neerzetten, maar na verloop van tijd ruimden deze goede dagen plaats voor de algehele malaise. Ik zat steeds volledig verzuurd rond 600m, waar het uiteindelijk allemaal moet beginnen, zelfs na jaren specifieke halve-fondtrainingen.”

Het lijkt vreselijk om zo vermoeid rond te lopen. Kun je wat meer uitleg geven over je diagnose?

“Toen ik in 2010 de derde graad secundair kon starten aan de topsportschool ging het mis. De laatste dag van de zomervakantie merkte ik plots een allesoverheersende vermoeidheid die ik nooit eerder had ervaren. Vrijwel onmiddellijk en onophoudelijk was ik daar in Hasselt onverklaarbaar en extreem vermoeid en tevens ook continu geblesseerd. Mijn lichaam leek niet meer te herstellen. Ik merkte ook een sterke terugval van mijn cognitief functioneren. Op het einde van het jaar besliste ik de topsportschool te verlaten om mijn lichaam de kans te geven volledig te herstellen en uit te zoeken wat er aan de hand was. Intussen maakten de vele goede en weinig slechte dagen plaats voor de omgekeerde situatie.

Naast het sporten ging het ook op school nog amper vooruit. Zo ben ik tijdens mijn hogere studies enkele maanden moeten stoppen in het derde jaar doordat ik tijdelijk zo goed als bedlederig geworden was na een heel intensieve stage. Na belachelijk veel onderzoeken en een grote som geld kwam in 2015 uiteindelijk de diagnose: chronische lyme. Het was een professor in zijn privé-ziekenhuis in Brussel die eindelijk kon verklaren wat er al die jaren aan de hand was.”

Wat waren de gevolgen voor je loopcarriere en je persoonlijke leven?

“De ziekte heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik in 2014 noodgedwongen de spikes aan de haak heb moeten hangen. Al mijn energie ging vanaf toen naar school en de studentenjob voor het bekostigen van de ziekte. De studentenjob was enorm uitputtend, maar ik had het geld broodnodig. Momenteel ben ik zo goed als uitbehandeld, maar is het nog steeds een quasi onmogelijke taak om 5 minuten te joggen zonder te verzuren en m’n lichaam te forceren. Full-time werken ligt gelukkig binnen de mogelijkheden, maar wanneer ik ’s avonds thuiskom zit er niet veel anders in dan vroeg te rusten of slapen. Ook de impact van de ziekte op m’n sociale leven als 16-jarige is tot nu verwoestend geweest. Ik had simpelweg geen energie voor feestjes of uitstapjes. Verplichtte ik mezelf al eens om toch iets te doen, dan bekocht ik dat de eerste paar dagen erna. Van 2012 tot 2015 was het reeds een opgave om ’s morgens op te staan en de dag door te komen tot ’s avonds.”

Heb je dan nog ambities op atletiekvlak?

“Ik koester nog steeds een enorme ambitie. Niet zozeer om topsporter te worden, wél om mijn potentieel vermogen maximaal te ontplooien en opnieuw te kunnen genieten van een simpele duurloop. Voor de doorsnee atleet iets vanzelfsprekend of zelfs saai, voor mij momenteel een droom.

Waar ik na al die jaren bijzonder fier op ben, zijn niet zozeer de prestaties die ik neerzette op zich, maar wel de manier waarop en de omstandigheden waarmee ik dit deed. Als je weet dat ik de 800m-limiet in 2010 liep voor topsportschool, degelijke 400/800 chrono’s neerzette op die jonge leeftijd en meerdere finaleplaatsen behaalde op BK’s 800m (waarin ik toen bv. Stijn Baeten nog achter me kon houden) dan ben ik wel fier. Het is enorm frustrerend dat mijn potentieel vermogen er nooit is kunnen uitkomen en het dat misschien nooit zal doen.”

Kan je terecht bij lotgenoten? Ook in de atletiek?

“Eerlijk gezegd heb ik daar weinig boodschap aan. Ik heb me er een tijdje mee beziggehouden, maar uiteindelijk kwam het er dikwijls op neer dat het meer energie vraagt dan dat je er van terugkrijgt. Het is wel “fijn” om te weten dat je niet de enige bent die wordt gegijzeld door z’n eigen lichaam. Lotgenoten binnen de atletiekwereld heb ik voorlopig nog niet ontmoet. Wel ben ik via de vader van Yoika De Pauw (zelf onlangs ook getroffen door de ziekte van Lyme, de acute variant) enkele maanden geleden bij een moleculaire therapeut terechtgekomen. Die man heeft me op korte tijd reeds een pak vooruitgeholpen. M’n laatste sprankeltje hoop om ooit nog op de atletiekpiste te staan ligt momenteel in zijn handen.”

Je organiseert binnenkort een benefiet. Vertel daar even wat over?

“Om de dure onderzoeken en behandelingen al die jaren te bekostigen forceerde ik mezelf om enkele dagen per maand in de horeca bij te verdienen. Het zijn de vrienden die ik daar leerde kennen die me drie weken terug plots verrasten met de aankondiging van het evenement Run For Lyme (op zondag 12 november). Op die manier willen ze zowel mij als het onderzoek naar de ziekte van Lyme een duwtje in de rug geven. Er wordt een sponsorloop georganiseerd op de atletiekpiste van Vlierzele Sportief met tal van randactiviteiten, eet- en drankstandjes en een tombola met mooie prijzen! Inschrijven kunnen de mensen nog steeds via de website van Run For Lyme of via de Facebookpagina.”