Gabriele Anderson Grunewald is gisteren op 32-jarige leeftijd overleden. De Amerikaanse atlete vocht al tien jaar met ups en downs tegen kanker. Grunewald wist in die periode topprestaties neer te zetten, ondanks het feit dat haar ziekte telkens om de hoek loerde. Haar strijd tegen de vreselijke ziekte werd een ongewoon verhaal, waarin vastberadenheid en positiviteit centraal stonden.

Op 22-jarige leeftijd (2009) werd voor het eerst een vorm van kanker vastgesteld bij Gabriele Grunewald. De beloftevolle atlete had een zeldzame kanker aan haar speekselklieren. Een tumor werd operatief verwijderd, waardoor de atlete zich opnieuw volop op haar sport kon toeleggen. Het geluk stond echter niet aan haar zijde, want amper één jaar later werd schildklierkanker vastgesteld. Grunewald zou bijna één jaar aan de kant staan. Haar schildklier werd operatief verwijderd.

Toch knokte de atlete zich terug naar de top. In 2012 miste ze op een haar na een ticket naar de Olympische Spelen van Londen. Het was tevens het begin van twee relatief zorgeloze jaren voor de atlete, waarin ze onder meer Amerikaans kampioene werd op de 3.000m indoor. Die titel leverde haar een plaats in het Amerikaanse team op voor het WK indoor in Sopot, waar ze de finale zou halen. Outdoor overtuigde ze met 4’01″48 en 8’42″64 op respectievelijk de 1500m en 3.000m (de Belgische records op die afstanden bedragen 4’05″05 en 8’49″31). Tussen 2010 en 2015 kwam ze ook acht keer in actie op Belgische bodem met als hoogtepunt de overwinning op de 1500m (4’07″70) tijdens de Guldensporenmeeting in Kortrijk in 2014.

Na die topperiode volgde wederom een grote tegenslag voor de atlete. Nog geen maand na de Amerikaanse trials voor de Olympische Spelen in Rio bleek dat de zeldzame kanker aan haar speekselklieren opnieuw voor gevaar zorgde. Uitzaaiingen in haar lever leidden tot het verwijderen van een halve lever. Daardoor zou ze tumor- en kankervrij moeten zijn. Die diagnose was van korte duur, want in 2017 toonde een controle aan dat er opnieuw kleine tumoren aanwezig waren in haar lever. In 2017 zou ze ook haar laatste grote wedstrijd lopen op de Amerikaanse kampioenschappen. Het werd een 1500m die volledig in het teken stond van Grunewald, waarbij alle atletes na afloop van de race in één kring gingen staan.

https://www.instagram.com/p/BVsR-2xDmnk/

 

De afgelopen jaren ging haar gezond er niet op vooruit. Samen met haar man Justin bleef Grunewald zich engageren. Zowel als recreatieve loopster, maar ook als activiste. Ze richtte de Brave Like Gabe Foundation op. Het doel van het project is het ondersteunen van onderzoeken naar zeldzame kankervormen en het aanmoedigen van voormalige kankerpatiënten aan de hand van sport. “Ik zou maar al te graag in een wereld willen leven waarin alle zeldzame kankers zouden behandeld kunnen worden, of nog beter een wereld zonder kanker. In het eerste geval weet ik niet of ik nog deel zal uitmaken van die wereld. Als dat zo is, dan hoop ik met Brave Like Gabe toch een rol te vertolken in het grotere verhaal”, vertelde Grunewald in een interview met Spikes.

Een zware infectie begin mei zorgde ervoor dat de voormalige atlete voor lange tijd in het ziekenhuis belandde. Ondanks alles bleef Grunewald hoop koesteren, ook op het moment waarop ze te horen kreeg dat haar situatie uitzichtloos was. Begin juni verergerde haar situatie. Er werd nog geëxperimenteerd met een nieuwe vorm van medicatie, maar het mocht niet zijn voor Grunewald. Vervolgens hakte haar echtgenoot de knoop door om over te gaan tot palliatieve zorg. De ziekenhuiskamer ruilde plaats voor haar eigen huiskamer, waar ze gisterenavond haar laatste adem uitblies, omringd door haar familie en vrienden.

Gabe Grunewald was het toonbeeld van vastberadenheid, maar tegelijk ook nederigheid. Ze was een krijger, die risico’s niet schuwde. Zo kon je haar verhaal telkens volgen op haar social media of die van haar echtgenoot. Van censuur was er geen sprake. De vele ups gingen helaas ook gepaard met downs. Toch bleef Grunewald positief en met een eeuwige smile in het leven staan: “Ik ben bewust van het feit dat kanker je op allerlei manieren kan afremmen, maar ik ben meer geïnteresseerd in de zaken waarin kanker me niet kan afremmen”.

Haar inspanningen, letterlijk en figuurlijk, waren én zijn een enorme inspiratiebron voor iedereen. Wanneer leven en dood in het vaarwater van sport komen, dan vervalt dat laatste vaak in relativiteit. In het geval van Grunewald was het net iets anders. Lopen bleef aanwezig, onder om het even welke omstandigheden.

Steunbetuigingen uit atletiekwereld

“Ik had nooit het genoegen om Gabe te ontmoeten, maar ik heb ontzettend veel bewondering voor haar. Niet zomaar voor haar dapperheid, maar ook voor wat ze betekende voor haar lotgenoten. Lopen was voor haar de laatste jaren niet makkelijk, maar toch bracht het haar een bepaalde vorm van ontspanning doorheen alle moeilijke momenten. Een loper ben je voor altijd”, klinkt het bij Sebastian Coe, de voorzitter van de IAAF, of World Athletics.