De marathons van het EK Running leverden België twee teammedailles op. Toch was de val van Hanne Verbruggen en de jammere omstandigheden die daartoe hadden geleid achteraf het grootste gespreksonderwerp. Dorian Boulvin en Thomas De Bock liepen zichzelf de top 10 in.
Hanne Verbruggen – 12e vrouw (2u35:40)
“Van sportiviteit was er jammer genoeg geen sprake bij de Spaanse en de Israëlische. Rond het 18km-punt zijn ze mij beginnen intimideren. Ze riepen dat ik vals had gespeeld en dat ze ervoor gingen zorgen dat ik gediskwalificeerd zou worden. Ik denk niet dat ik iets misdaan heb. Ze bleven maar doorgaan en op een gegeven moment heb ik hen gevraagd om te stoppen en op de wedstrijd te focussen. Daarna heb ik een eigen tempo gekozen om ervan weg te proberen blijven. Vervolgens kwam het weer samen en begonnen ze opnieuw. Ik ben beginnen hyperventileren en ben uiteindelijk flauwgevallen. Ik hoop dat dit nog een gevolg krijgt. Het is bijzonder jammer en een slecht voorbeeld voor de jeugd op het moment dat onze sport eens alle aandacht krijgt.”
“Tot 35km ging het goed en voelde ik mij supersterk. Ik denk echt dat een medaille erin zat, maar dat zal misschien voor een andere keer zijn. Ik had kippenvel bij het binnenlopen van Leuven en liep op wolken waardoor ik geen moment tijd heb gehad om aan mijn verstoorde voorbereiding te denken. Het thuispubliek heeft mij enorm geholpen.”
Dorian Boulvin – 9e man (2u11:43)
“Ik ben tevreden dat ik hier in de top 10 eindig. Het niveau van het deelnemersveld was echt hoog. Thomas De Bock en ik trainen al sinds december meermaals per week samen. We hebben geprobeerd om in de buurt van de kop van de wedstrijd te blijven. Ik heb nog niet heel veel ervaring op de marathon, maar dit is het zwaarste parcours waarop ik al gelopen heb. De sfeer langs het parcours was wel echt fantastisch. Na een kleine 30km zat ik eventjes in een dip, maar de supporters hielpen me er weer bovenop.”
Thomas De Bock – 10e man (2u12:03)
“Mijn doelstelling was om in de top 10 te eindigen en dat is mij net gelukt. Achteraf gezien was ik misschien iets te voortvarend gestart. Het was ook echt een super zwaar parcours. Dat Dorian Boulvin voor mij liep, motiveerde mij. Het is fantastisch om met het team tweede te worden in eigen land. De sfeer was echt subliem en ik ga dit nooit vergeten.”
Kim Geypen – 15e vrouw (2u42:00)
“Het was mijn vijfde marathon en ik heb zelden zo genoten van het publiek en de sfeer. Door de heuvels en het pittige parcours heb ik ook afgezien en gevochten met mezelf. Je kon geen vast tempo lopen en moest continu een ritme zoeken. De laatste kilometers heeft het volk me vooruit geschreeuwd. In Leuven en ook in Egenhoven, waar ik zelf woon. Ik kende het parcours heel goed en wist waar het pijn ging doen, maar de mensen hebben mij erdoor getrokken. Leuven is een sportstad waar dit EK heel hard heeft geleefd.”
Simon Mestdagh – 19e man (2u17:24)
“De sfeer was echt niet normaal. Ik voelde de pijn opeens niet meer toen ik iedereen hoorde roepen en ik voelde ook dat ik een stuk sneller kon lopen. Ik was wel veel sneller doorgekomen dan ik had voorzien, maar eens je te snel loopt moet je er ook maar in geloven. Hoe dichter bij Leuven, hoe meer ik erin geloofde dat ik het zou volhouden. Ik heb vandaag mijn laatste marathon gelopen en ik heb er echt van kunnen genieten. De laatste honderden meters waren echt fantastisch. Binnenkort word ik vader van een dochtertje. Dat is het volgende grote doel in mijn leven.”
