Wie de CrossCup in Roeselare gevolgd heeft, zag met Lisa Rooms en Victoria Warpy vooraan twee vertrouwde gezichten terug. Rooms is al sinds mensenheugenis op de afspraak in het veld. Warpy maakte pas in het najaar van 2022 haar debuut in de CrossCup, maar is met twee EK’s veldlopen op haar palmares inmiddels ook een vaste waarde in de voorste gelederen. Over een kleine drie weken hopen de twee – die naast concurrenten vooral goede vriendinnen zijn – zich samen te plaatsen voor een nieuw Europees avontuur.
Meteen nadat Lisa Rooms zich verzekerd had van de overwinning in de CrossCup in Roeselare, draaide ze zich om om de strijd voor de tweede plaats te volgen. Ze zag hoe Victoria Warpy zich in de laatste rechte lijn losschudde van Julie Voet en de tweede plaats veiligstelde. De dolgelukkige nummer twee liep recht in de armen van Rooms om haar geluk te vieren. Wie het duo kent, weet dat ze het heel goed met elkaar kunnen vinden. Daarom blikken we met hen samen vooruit op de twee belangrijke afspraken die eraan komen: het BK en EK veldlopen.
Ondertussen zitten de CrossCup-manches in Berlare en Roeselare er al even op. Hoe kijken jullie daarop terug?
Lisa: “Tijdens de Relays liep ik voor het eerst in het truitje van CABW, mijn nieuwe club. Doordat ik het stokje pas vrij laat kreeg, kon ik volledig mijn eigen race lopen. Het gevoel was meteen goed, ook al was ik nog maar drie à vier weken weer aan het trainen. In tegenstelling tot vorig jaar ben ik beter uitgerust en mentaal frisser uit het zomerseizoen gekomen. Daardoor besloot ik om Roeselare toch te lopen.”
Victoria: “Ik vond het al superleuk tot nu toe. Ik trad op de Relays met een sterke ploeg aan, waardoor ik gestuwd werd om voorin mee te doen. Zo kon ik met een goed gevoel richting Roeselare trekken, al had ik er geen idee hoe het op een langere omloop zou gaan. Sinds ik bij Tom (Verhaegen; red.) train, heb ik meer leren pieken. Daardoor weet ik op andere momenten niet altijd waar ik sta. Het mondde uiteindelijk uit in een mooie strijd met Julie, waarin ik voelde dat ik het op de rechte stukken iets moeilijker had. De heuveltjes en korte stukken waren dan weer meer mijn ding.”
We konden zien hoe jullie in Roeselare aan de finish jullie eerste en tweede plaats samen vierden. Hoe was dat voor jullie?
Victoria: “Dat was een heel leuk moment. Ook van het moment tijdens de wedstrijd toen we even zij aan zij liepen genoot ik. Ik hoor het Lisa nog zeggen: ‘We zijn los, hé!’ Het was een heel leuke dag.”
Lisa: “Op basis van de Relays voelde ik dat ons één-tweetje er wel in zat. Het was heel tof en uniek om dat samen te beleven. Ik zeg wel altijd tegen Victoria dat ze zich niet zomaar mag neerleggen bij het idee dat ik altijd voor haar ga finishen. Het kan ook eens andersom zijn en daar moet ze in geloven.”
Over een kleine drie weken staan jullie samen aan de start van het BK in Hulshout. Met welke verwachtingen of ambities trekken jullie naar daar?
Lisa: “Na het zomerseizoen denk ik elk jaar opnieuw: ‘Ik ga minder crossen en het EK misschien overslaan.’ Van zodra ik uit mijn rustperiode kom, is dat idee alweer weg en kijk ik er superhard naar uit. De cross is zo ongeremd en het EK voelt als mijn ‘baby’. Ik hecht er veel belang aan en wil mij absoluut weer plaatsen. Vorig jaar was ik door de nasleep van de Olympische Spelen minder goed in vorm. Dit jaar zit ik helemaal goed in mijn vel en gaat alles heel vlot.”
Victoria: “Ik schat mijn eigen selectiekansen iets minder hoog in dan Lisa. Vorig jaar heb ik me op het BK echt kunnen overstijgen, en dat zal dit jaar zeker opnieuw nodig zijn. Mijn ambitie is zeker om een selectie af te dwingen, maar ik beschouw dat niet als vanzelfsprekend. Er zal ook wat afhangen van het parcours. Hoe het er vorig jaar bijlag, lag mij wel, net zoals de heuveltjes en de kortere stukken.”
Lisa, ben je het met haar eens?
Lisa: “Ik snap zeker wat ze zegt. Een EK-selectie krijg je niet cadeau, maar dat geldt evenzeer voor mij. Zonder daarmee afbreuk te doen aan de concurrentie, denk ik wel dat Victoria zich gaat kunnen plaatsen. Victoria is consistent en inmiddels een vaste waarde. Kijk maar naar het aantal teammedailles dat op haar palmares staan.”
Victoria, wie zie jij Belgisch kampioen worden?
Victoria: “Een topfavoriete aanduiden is moeilijk en dat is net het leuke aan de cross. Jana (Van Lent; red.) heeft het laatste jaar stappen gezet op wereldniveau, maar in het veld kan het alle kanten uitgaan. Je kan niet zeggen dat het sowieso Jana zal worden, dus ik verwacht een mooie strijd tussen haar en Lisa.”
Laten we even van het scenario uitgaan dat jullie je beiden effectief plaatsen voor het EK. Welke ambities willen jullie daarover uitspreken?
Lisa: “Ik ben al eens zesde geworden op een EK. De top tien halen is dus zeker mijn ambitie, al staar ik mij echt niet blind op een plaats. Ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat de plaatsen dicht bij elkaar zullen liggen en de vorm van de dag en het parcours veel impact hebben. De teammedaille is bovendien een goede motivatie en het zou een domper zijn mochten we na twee jaar plots niet op het podium staan. Ik hoop ooit in mijn carrière eens goud met het team te halen, maar dat wordt niet evident.”
Victoria: “Aangezien ik nog geen zekerheid heb over mijn deelname, vind ik het moeilijk om uitspraken te doen over mijn ambities. Ik volg Lisa wel wat betreft de teammedaille. In Brussel maakten we een statement door voor het eerst met de vrouwen op het podium te staan. Vorig jaar pakten we opnieuw brons, dus het begint bijna een vereiste te worden, zonder daarmee te zeggen dat het vanzelfsprekend is.”
Hebben jullie al een idee hoe jullie voorjaar er zal uitzien?
Lisa: “Ik denk dat voor mij de tijd rijp is om eens te proeven van de halve marathon. Als ik die wedstrijden zie, klopt mijn hartje wel. Maar dat wil niet zeggen dat ik de piste links laat liggen. Ik ga zeker nog één à twee indoorwedstrijden lopen om mijn ranking goed te houden voor het EK in Birmingham.”
Victoria: “Ik ga normaal de volledige CrossCup afwerken. Stiekem heb ik ook ambities om nog eens terug naar de marathon te gaan. Je weet nooit hoe een marathonvoorbereiding loopt, maar ik kijk er eigenlijk naar uit. Je merkt dat veel marathonlopers de piste links laten liggen, maar deze zomer ben ik een beetje op mijn honger blijven zitten, waardoor ik er nog niet direct afstand van kan nemen.”
Het is al ter sprake gekomen dat jullie het goed met elkaar kunnen vinden. In welke mate helpt dat jullie als atleet?
Victoria: “Dat helpt enorm. Het is dankzij Lisa dat ik op het EK in Antalya zo goed gepresteerd heb. We lagen samen op de kamer en zij heeft mij echt op mijn gemak gesteld. Ik voel mezelf nog niet altijd thuis tussen de elites. Doordat zij mij op sleeptouw nam, had ik voor het eerst het gevoel dat ik daar mocht staan.”
Lisa: “Ik weet dat ik overkom alsof ik alles onder controle heb. Dat is zeker niet altijd zo, maar het is fijn dat ik Victoria kon helpen. We hebben elkaar echt gevonden in het ‘atleet zijn’ en dat ‘atleet zijn’ ook op tijd kunnen loslaten. We denken over dezelfde dingen na en lopen soms tegen dezelfde aspecten aan, zoals het invullen van ons sociaal leven. Het verschil is misschien dat ik daar al iets verder in sta doordat ik al langer meedraai. Maar het is leuk om er met haar over te praten en ervaringen te delen. Daarnaast zijn we beide ook gewoon heel grappig uiteraard.”
Hoe kijken jullie eigenlijk naar de overige concurrentie en vooral de straffe prestaties die we afgelopen zomer gezien hebben?
Lisa: “Ik ga niet ontkennen dat de tijden van Jana en Elise (Vanderelst; red.) mij niet bezighielden. Ze hebben mij wakker geschud, maar ik ben tegelijk superblij voor hen en vooral dankbaar dat we zo’n atleten in België hebben en. Dat stuwt mij ook vooruit. Zij inspireren mij om te geloven in die gouden teammedaille en een sub 15 minuten op de 5.000m. Al prent ik me altijd in dat ik als atleet meer ben dan mijn tijden. Ik kan ’the bigger picture’ zien en besef ook dat ik een geprivilegieerd leven heb door te mogen doen wat ik graag doe.”
Victoria: “Het deed mij zeker ook iets toen het BR de ene na de andere week sneuvelde. Ik probeerde vooral op mezelf te focussen en slaagde erin om het als boost te gebruiken om het beste uit mezelf te halen. Het is fijn om te zien wat voor een niveau de Belgische vrouwen tegenwoordig halen. Ik ben er zeker van dat dit de jeugd ook zal motiveren.”
