Bashir Abdi veroverde zondag een fantastische bronzen medaille op de olympische marathon in Sapporo. Hij stond ons na afloop te woord, zeer tevreden maar ook helemaal uitgeput.
“Het was op mentale kracht vandaag, want ik was extreem moe”, vertelt Abdi. “Niet alleen van de marathon, maar ook van hier geen oog dicht te doen. Waar ik nu naar uitkijk, is naar huis gaan, slapen en mijn familie zien. Gisterenavond heb ik de hele avond wakkergelegen. In mijn gedachten heb ik de wedstrijd toen al honderd keer gelopen.”
Door de combinatie van stress en de jetlag was Abdi helemaal op. “Ik ben leeg, maar ik ben blij dat ik niet met lege handen naar huis moet. Deze Spelen zijn absoluut geslaagd, voor de hele Belgische ploeg, en mijn bijdrage mocht niet ontbreken. Misschien zat er wel nóg meer in als ik mij beter voelde. Ik kom nog eens terug voor goud.”
Abdi leek even op een ondankbare vierde of vijfde plaats af te stevenen. “Na 40 kilometer had ik geweldige krampen in mijn rechterhamstring, maar Abdi Nageeye, mijn trainingsmaatje, bleef mij motiveren. Ik ben enorm blij voor hem met zijn zilver. Samen met hem op het podium, is een droom. Tijdens onze trainingen was ik meestal sterker en moest ik hem motiveren, maar vandaag was het omgekeerd.”
Het was niet alleen Nageeye, maar ook Abdi zelf die zich in de slotfase nog met succes wist op te peppen. “Ik was de hele tijd aan mijn lange voorbereiding aan het denken. Het is zwaar geweest en het duurde eigenlijk té lang voor mij. De olympische voorbereiding is al in 2019 begonnen. Ik ben altijd blijven geloven dat dit mogelijk was, maar de laatste weken was mijn energietank wel leeg. Ik ben eerlijk gezegd blij dat het achter de rug is. Ik ga er vanavond nog wel van genieten natuurlijk, als ik op mijn benen kan blijven staan tenminste”, besluit onze landgenoot.
