Vanaf morgen vormt het Khalifa International Stadium tien dagen lang het strijdtoneel voor atletiek van de bovenste plank. Het WK in Doha wordt het eerste grote kampioenschap waarin Usain Bolt niet langer aan de start verschijnt. De levende Jamaicaanse sprintlegende nam twee jaar geleden in Londen afscheid van de sport. Wie dient zich in Doha aan als troonpretendent én sneuvelen er wereldrecords?
Loopnummers op zoek naar nieuwe Bolt en Farah
Christian Coleman had onder normale omstandigheden één van de grote sterren van het WK kunnen worden. De 23-jarige Amerikaan kwam echter in opspraak in de aanloop naar Doha, aangezien hij drie keer een dopingtest zou hebben gemist. Met enkele slimme juridische zetten was de entourage van Coleman het USADA te snel af, maar zijn deelname had én heeft heel wat voeten in de aarde. Toch is de wereldrecordhouder op de 60 meter de uitgesproken favoriet op de 100m, net zoals twee jaar geleden. Toen ging oude rot Justin Gatlin met de titel lopen. Gatlin, 37 lentes jong, moet met 9”87 dit seizoen voorlopig onderdoen voor zijn jongere landgenoot. Al was dat in 2017 voor het WK ook het geval.
Gelukkig is er op halve baanronde ene Noah Lyles, de vierde perfomer aller tijden. Op vlak van show en stijl leunt Lyles behoorlijk dicht aan bij Usain Bolt. Op vlak van prestaties komt de 22-jarige Amerikaan steeds dichter. Afgelopen zomer snelde hij naar 19”50. Kan Lyles in de strijd met titelverdediger Ramil Guliyev als eerste opnieuw voor een chrono onder 19”50 zorgen? Dat is ondertussen al geleden van de Olympische Spelen in Londen van 2012.
De hoge horden bij de mannen kunnen in theorie een Amerikaans feestje worden. Al zijn Grant Holloway en Daniel Roberts er niet meer in geslaagd om hun toptijden van de NCAA-finale te herhalen. Diamond League-eindwinnaar Orlando Ortega en titelverdediger Omar McLeod kenden het meeste regelmaat afgelopen zomer. Sergey Shubenkov blijft sinds zijn val in Rabat op zoek naar zijn beste vorm. Hetzelfde kan gezegd worden over Europees kampioen Pascal Martinot-Lagarde.
Negentien heren op de inschrijvingslijst van de 400m doken in 2019 onder 45 seconden. Van die 19 doken Michael Norman en Fred Kerley ook onder 44 seconden. Norman heeft met 43”45 de snelste chrono ooit in april staan. Kerley was op de Amerikaanse trials de betere met 43”64. Op de AG Memorial Van Damme haalde Norman het dan weer. Het kampioenschapsrecord op de baanronde staat al 20 jaar op de naam van ene Michael Johnson, die 43”18 noteerde in het vorige millennium. Uit Europese hoek wordt het uitkijken naar Europees kampioen Matthew Hudson-Smith en Karsten Warholm, die één dag na de finale op de lage horden de reeksen van de vlakke 400m krijgt voorgeschoteld. Grote afwezige in Doha is uiteraard tweevoudig wereldkampioen en titelverdediger Wayde Van Niekerk.
Het niveau op de 400m verbleekt quasi door het onwaarschijnlijke trio dat aan de start verschijnt op de 400m met hindernissen. Karsten Warholm en Rai Benjamin doken tijdens de Diamond League-finale allebei onder 47 seconden. Nooit eerder gingen twee heren zo snel in dezelfde race. De tweede uitdager van titelverdediger Warholm wordt Abderrahman Samba, die kan rekenen op zijn thuispubliek in Doha. Samba begon zijn zomer heel stevig, maar moest door blessures enkele wedstrijden schrappen. De jacht op het WR van 46”78 lijkt echter volop ingezet. Voorlopig komt Warholm met 46”92 het dichtst in de buurt.
Nijel Amos is met zijn 1’41”89 dit seizoen duidelijke de betere op de 800m. Toch zal de Botswaan het erg moeilijk krijgen tegen de Amerikaan Donovan Brazier, die op indrukwekkende wijze de Diamond League-finale naar zijn hand zette. Amel Tuka voert de Europese ranglijst aan en zal het Amerikaans en Afrikaans geweld proberen trotseren. Titelverdediger Pierre-Ambroise Bosse en vice-wereldkampioen Adam Kszczot wisten dit seizoen nog niet te overtuigen.
Op de 1500m zijn alle ogen gericht op vice-wereldkampioen Timothy Cheruiyot. De 23-jarige Keniaan dook als enige onder 3’30 in 2019 en wil niks aan het toeval overlaten in Doha. Twee Europeanen legden het vuur aan de schenen van Cheruiyot, namelijk de broers Jakob en Filip Ingebrigtsen. Het bovenstaande trio vulde het 1500m-podium op de AG Memorial Van Damme. Beide broers hopen op een gelijkaardige prestatie, maar weten dat er veel kapers op de kust zijn. De Pool Marcin Lewandowski staat er altijd wanneer het moet en de regerende olympische kampioen Matthew Centrowitz verpulverde twee weken geleden nog zijn 5000m-PR. Titelverdediger Elijah Manangoi is er niet bij. Zijn jongere broer George neemt zijn plaats in.
De 3.000m steeple lijkt een erg open strijd te worden met Soufiane El Bakkali en Getnet Wale als grote favorieten. Wale was El Bakkali te snel af tijdens de Diamond League-finale. Titelverdediger Conseslus Kipruto kende een moeilijke zomer door blessures, maar lijkt net op tijd in vorm te verkeren.
De 5.000m en 10.000m zullen voor het eerst sinds 2007 niet kunnen rekenen op de Brit Mo Farah, die tussen 2011 en 2017 goed was voor acht medailles waarvan zes gouden. Muktar Edris, die Farah in 2017 van de 5.000m-titel op eigen bodem hield, is aan een rampzalig seizoen bezig. Toch maakt Edris deel uit van het vijfkoppige Ethiopische team met als speerpunten Selemon Barega en Hagos Gebrhiwet. De Amerikaan Paul Chelimo was zowel op het vorige WK als op de Olympische Spelen in Rio goed voor eremetaal en is daardoor absoluut een gevaarlijke klant. Jakob en Filip Ingebrigtsen nemen normaal gezien ook de 5.000m voor hun rekening en krijgen er het gezelschap van hun broer Henrik, die op zijn 28ste het ouderdomsdeken is van de familie.
Op de 10.000m wordt het uitkijken naar min of meer dezelfde namen met opnieuw Barega en Gebrhiwet. De coming man is echter de Oegandese Diamond League-winnaar op de 5.000m, Joshua Cheptegei. Cheptegei is de wereldkampioen in het veld en moest twee jaar geleden in Londen alleen Farah voor zich dulden. Ook het Keniaanse toptalent Rhonex Kipruto mag niet vergeten worden. De Zwitser Julien Wanders en Noor Sondre Nordstad Moen zijn de belangrijkste Europeanen tijdens de 25 ronden durende rechtstreekse finale.
De marathon kan op papier een groot Ethiopisch feestje worden. Mosinet Geremew en Mule Wasihun waren tijdens de London Marathon goed voor waanzinnige tijden in het zog van Eliud Kipchoge, die Doha links laat liggen aangezien hij op 12 oktober onder twee uur wil duiken. Shura Kitata is de derde Ethiopiër en maakte het Kipchoge vorig jaar nog zwaar tijdens de London Marathon. De Keniaanse titelverdediger Geoffrey Kirui is ook van de partij, maar kon dit jaar nog niet overtuigen. De Zwitserse vice-Europese kampioen Tadese Abraham is de voornaamste naam uit Europese hoek.
Mayer op zoek naar eigen WR
Regerend wereldkampioen in de tienkamp, Kevin Mayer, is de enige meerkamper op de inschrijvingslijst zonder tienkamp achter zijn naam in 2019. Indien de Fransman geen overdreven risico’s neemt tijdens de tien proeven, dan lijkt niets of niemand in de weg te kunnen liggen van een tweede opeenvolgende wereldtitel. Mayer droomt echter van een knalprestatie in de buurt van zijn eigen WR. Het astronomische totaal van 9.126 punten is duidelijk beter dan het kampioenschaps -en toenmalige wereldrecord van Ashton Eaton. Kan Mayer, die afgelopen zomer zichzelf stevig verbeterde op de hoge horden en in het kogelstoten, na het fiasco in Berlijn van vorig jaar nu wel het grote kampioenschap naar zijn hand zetten? Damian Warner en youngster Niklas Kaul lijken de gedoodverfde nummers twee en drie.
Polsstok -en hinkstapsringen belooft vuurwerk
De titelverdediger in het hoogspirngen, Mutaz Essa Barshim, had ongetwijfeld in een meer comfortabele positie aan de start van het WK in zijn Doha gekomen. De Qatarees kende opnieuw een pechzomer en moet het met 2m27 doen. Man in vorm hier is de Wit-Russische Europese beloftekampioen Maksim Nedasekau. Al is het niveauverschil wel erg klein met maar liefst 30 atleten die met slechts 8 centimeter van elkaar worden gescheiden. Nedasekau ging als enige deze zomer over 2m35.
In het polsstokspringen ligt het niveau duidelijk hoger. Drie heren wisten deze zomer al over de magische zes meter te springen. Titelverdediger Sam Kendricks is met zijn 6m06 heer en meester. Hij wordt op de voet gevolgd door Piotr Lisek en Europees kampioen Armand ‘Mondo’ Duplantis, respectievelijk goed voor 6m02 en 6m00. Het kampioenschapsrecord van 6m05 kan dus zeker sneuvelen. Olympisch kampioen Thiago Braz mag met zijn 5m92 ook niet kansloos geacht worden. Hetzelfde kan gezegd worden over Renaud Lavillenie, die na een moeizaam zomerseizoen toch 5m85 achter zijn naam heeft staan. Een outdoor-wereldtitel ontbreekt nog altijd op het palmares van de Fransman.
De spanning in het verspringen lijkt minder aan de orde, zeker als Juan Miguel Echevarria over een goede dag beschikt. De Cubaan is afgescheiden de beste horizontale springer van het moment met 8m65. Titelverdediger Luvo Manyonga moet net zoals onder meer de Japanner Shoutarou Shiroyama meer dan 20 centimeter onderdoen voor de Cubaanse springveer.
Kennen de Amerikanen tijdens de finale van het hinkstapspringen een begenadigde dag, dan behoort een clean sweep absoluut tot de mogelijkheden. Will Claye, die dit jaar naar de derde plaats aller tijden sprong met 18m14, Christian Taylor en Omar Craddock steken er met kop en schouders bovenuit. Taylor is drievoudig wereldkampioen en de tweede performer aller tijden met 18m21. Hij won de laatste test met het oog op Doha tijdens de AG Memorial Van Damme. Zowel Taylor als Claye hopen in de toekomst nog altijd in de buurt van de 18m29, het wereld- en kampioenschapsrecord van ene Jonathan Edwards, te komen.
Acht heren lieten in 2019 hun kogel verder dan 22 meter landen, iets wat jaren geleden nog ondenkbaar was. Regerend wereldkampioen Tomas Walsh is de derde perfomer van deze zomer. De Nieuw-Zeelander won de generale repetitie tijdens de Urban Shot Put van de AG Memorial Van Damme, maar is verre van zeker van een tweede opeenvolgende wereldtitel. Kapers op de kust zijn onder meer Ryan Crouser en Darlan Romani. Uit Europese hoek staan de Polen sterk met het duo Haratyk-Buckowiecki.
Andrius Gudzius is de titelverdediger in het discuswerpen, maar lijkt geen aanspraak te maken op een eventuele wereldtitel in Doha. Die eer is weggelegd voor Daniel Stahl en Fedrick Dacres die de afgelopen maanden hebben gekruid met weergaloze competities. Dacres was in Rabat goed voor het Diamond League-record van 70m78. Stahl, die zich in Brussel tot eindwinnaar van het regelmatigheidscircuit kroonde, kwam in juli tot een geweldige 71m86. Is het 14 jaar oude kampioenschapsrecord van Virgilijus Alekna (70m17) aan vernieuwing toe?
In het speerwerpen lijkt het minder vanzelfsprekend om een absolute favoriet aan te duiden. Zes heren wierpen namelijk tussen 89m05 en 90m61. Magnus Kirt is op basis van zijn 90m61 de beste, maar regerend wereldkampioen Johannes Vetter toonde tijdens ‘The Match’ dat hij klaar is om zijn titel te verdedigen. Chao-Tsun Cheng uit Taipei lijkt de vreemde eend in de bijt, maar wist in Zürich wel de eindzege in de Diamond League veilig te stellen. Het hamerslingeren is duidelijk op zoek naar een nieuwe ster. Voorlopig zijn het de Polen die de plak blijven zwaaien met Wojciech Nowicki en titelverdediger Pawel Fajdek op kop.
Kunnen Amerikanen zich opnieuw op aflossingstroon hijsen?
Op het vorige WK wisten de Amerikaanse mannen op de 4x100m en 4x400m, ondanks het feit dat ze individueel over de sterkste pionnen beschikten, geen goud te behalen. Het Britse team knalde toen voor eigen publiek naar een Europees record tijdens de 4x100m. Op de 4x400m snelde Trinidad en Tobago in de slotfase weg van het Amerikaanse kwartet. Op de 4x100m lijken de Britten wederom de grootste concurrent te worden. Ook het Japanse team kan gevaarlijk uit de hoek komen. De 4x400m kan rekenen op de titelverdedigers, de Amerikanen en de Jamaicanen als favorieten. Opvallend is de afwezigheid van de Bahama’s.
