“Er is momenteel een hoogconjunctuur in het afstandslopen in België” en “België is een 400m en meerkampland”, het zijn de laatste jaren vaak voorkomende uitspraken. Ondertussen hebben heel wat disciplines een inhaalbeweging ingezet. Op de hoge horden rekenden we de laatste jaren steevast op Michael Obasuyi voor de mooie prestaties, maar inmiddels is hij niet meer de enige die goed gedijt op dit nummer. Ook bij de dames gaat het tegenwoordig weer snel en dat is voormalig hordeloopster Eline Berings niet ontgaan.
We zijn meer dan een decennialang verwend geweest op de hoge horden. Eline Berings en Anne Zagré waren vaste namen in de selecties voor internationale kampioenschappen. Zelden moesten we het zonder één van de twee stellen op het buitenlandse toneel. Na het afscheid van Berings in 2021 kreeg ook Zagré, mede door blessures, het lastiger om onder die dertien seconden haar tien hindernissen af te werken. Bij gebrek aan opvolging verloor de 100m horden ietwat aan aandacht in ons land.
Of toch bij de dames, want bij de mannen stond er wel een nieuwe naam op: Michael Obasuyi. Hij kan dankzij Elie Bacari ondertussen zelfs op duelkracht rekenen, maar naar een nieuwe grote naam bij de dames bleef het zoeken. Tot nu misschien. Yanla Ndjip-Nyemeck knalde er de voorbije weken op los en evenaarde zelfs het tien jaar oude BR van Zagré. Ook Noor Koekelkoren schiet als een komeet vooruit en krijgt die 13-secondengrens in het vizier. Zijn we opnieuw vertrokken? We vroegen het aan Berings.
“Ik had eerlijk gezegd het gevoel dat het hordelopen bij de dames wat stilviel”, vertelt de hordeloopster die na 16 jaar nog altijd het BR in zaal op haar naam heeft en nog steeds de derde snelste Belg ooit is in openlucht. “Twee jaar geleden stak Yanla haar neus al eens aan het venster met snelle tijden, maar nadien verdween ze naar de achtergrond. De vraag was of ze er nog opnieuw door zou komen of niet. Die vraag is na vorige week beantwoord. Daarnaast heb je ook nog Noor (Koekelkoren; red.), Steffi (De Saegher; red.), Camille (Sonneville; red.)… allemaal jonge vrouwen die op korte tijd grote sprongen hebben gemaakt. Zowel bij de mannen als de vrouwen hebben we tegenwoordig een constante stroom aan nieuwe talenten, want vergeet bijvoorbeeld ook geen Zeno Van Neygen. Daar kan ik alleen maar blij van worden.”
Vaak vloeit zo’n opmars aan talent voort uit boegbeelden binnen een discipline. Dat lijkt nu minder aan de orde. Hoe verklaren we deze groei dan wel?
“Je mag niet vergeten dat België een hordenland is”, herinnert Berings ons. “We hebben al heel wat goede hordenlopers voortgebracht dankzij onze goede coaching op dit nummer. Talenten worden goed begeleid. Het is eigenlijk jammer dat er geen relays op de horden zijn, want daar zouden we écht heel goed in zijn.”
De coaching is één, maar dat is niet alles: “Deze prestaties werken ook versterkend. Als je ziet dat andere Belgen het goed doen binnen een discipline, dan wordt dat omgezet in positieve rivaliteit. Het doet atleten inzien dat sommige tijden misschien toch niet zo onmogelijk zijn. Kijk maar naar Anne en mezelf destijds, of de Cheetahs en de Tornados. Door elkaar uit te dagen en te prikkelen duw je het niveau omhoog. Atleten gaan in iets geloven dat voordien misschien onhaalbaar leek.”
Het Belgisch record van 12″71 bij de dames werd vorige week nog geëvenaard door Ndjip-Nyemeck. Het nationaal indoorrecord van 7”92 konden ze voorlopig nog niet van Berings afsnoepen. Kan het nog lang standhouden?
“Records moeten gebroken worden, dus dat van mij zal er deze winter ook wel aangaan”, klinkt het nuchter en zonder berouw. “Als je kijkt naar de tijden van vroeger en naar wat er nu gelopen wordt, dan verwacht ik zelfs dat ze nog een hele hap uit onze records gaan nemen. Yanla traint bijvoorbeeld in de Verenigde Staten. Als er nu een land is waar je goed geschoold wordt, dan is het daar wel. Maar dat garandeert natuurlijk niets. Noor zie ik binnenkort ook onder die dertien seconden duiken, al moet het tegenwoordig nog een pak sneller om mee te doen op het mondiale niveau. Ik hoop dus dat ze niet te veel in cijfers denken en zich zo geen limieten opleggen.”
Ook bij de mannen ziet Berings een positieve tendens. “Als je ziet met wat voor een tijd Michael aan zijn seizoen begon, zijn moeilijk aanloop in het achterhoofd gehouden, dan zie ik hem snel weer in de 13’2 lopen. Van hem verwacht ik altijd veel. Voor Elie gaat het letterlijk en figuurlijk hard. Hij is fenomenaal aan het lopen en zal misschien wel als favoriet naar het EK voor beloften gaan. Zijn grootste uitdaging wordt daarmee omgaan. Je hebt met Zeno en Némo (Rase; red.) nog een nieuwe generatie klaarstaan die er ook wel zal komen. Het zijn boeiende tijden, dat is zeker”, aldus Berings.
