De derde avond van het WK atletiek in Tokio werd gekaapt door de grootste ster die de sport op dit moment rijk is. Toch was het wereldrecord van Mondo Duplantis lang niet het enige memorabele moment, onder meer dankzij de straffe stunts die Geordie Beamish en Ditaji Kambundji neerzetten. Yanla Ndjip-Nyemeck en Ruben Verheyden kwamen in actie in hun halve finales, maar boekten geen ticket voor de eindstrijd. Michael Obasuyi en Elie Bacari sneuvelden in de reeksen van de hoge horden.
Welke superlatieven zijn nog niet gebruikt om Mondo Duplantis de hemel in te prijzen? Voor vandaag brak de polsstokspringer al 13 keer het wereldrecord en het stond in de sterren geschreven dat hij op het grote podium van dit WK opnieuw in de buurt zou proberen komen.
Emmanouil Karalis uit Griekenland gaf de Zweed zijn wereldtitel niet cadeau en verdient dus een eervolle vermelding. Hij vloog dit seizoen al over 6m08 en zette hoog in om zijn waterkansje op goud ten volle te benutten. Na een vlucht over 6m00 had hij minstens zilver beet en sloeg hij samen met Duplantis 6m05 over om het meteen op 6m10 te proberen. De Griek faalde en de Zweed slaagde. 6m15 dan maar? Een bisnummer: de Griek faalde en de Zweed slaagde. Nadat Karalis ook op 6m20 de lat liet vallen ging Duplantis op zoek naar een wereldrecord. Het brons was overigens voor Australiër Kurtis Marschall, die Sam Kendricks net kon afhouden door met minder fouten 5m95 te klaren.
Twee pogingen van Duplantis op 6m30 resulteerden in een kruisje, maar de polsstokartiest wilde het volgelopen Japan National Stadium niet met lege handen naar huis sturen. Bij zijn sprong van de laatste kans raakte hij de dwarsligger, maar die viel niet naar beneden. Dolle vreugde dus, waarin zijn concurrenten met veel plezier deelden. Op zijn 25ste lijkt de Zweedse stoomtrein alleen maar vaart te winnen. Amper een dik jaar geleden gingen de beelden van Duplantis nog de wereld rond toen hij tijdens de Spelen het wereldrecord op 6m25 zette. Sindsdien deed hij er al 5cm bij. Met vier wereldrecords is 2025 zijn meest succesvolle jaar tot nog toe.
Voor de Belgen die in actie kwamen werd het een lastigere avond. Ruben Verheyden en Yanla Ndjip-Nyemeck hadden zich knap voor de halve finales geplaatst van respectievelijk de 1500m en de 100mH. Verheyden kreeg een loodzware reeksindeling voorgeschoteld en nam het op tegen bijna alle grote namen die nog in het toernooi zaten: van Josh Kerr en Niels Laros tot Jake Wightman en Timothy Cheruiyot. Hij maakte het zichzelf moeilijk door in laatste positie de slotronde in te duiken. Zijn eindsprint mocht er wezen en leverde hem nog wat plaatswinst op, maar met positie tien viel hij buiten de top zes die nodig was voor de finale. Het gat naar de nummer zes was uiteindelijk slechts een dikke halve seconde.
Ook Narve Gilje Nordas en Ethan Strand sneuvelden, nadat gisteren al Jakob Ingebrigtsen, Phanuel Koech en Azzedine Habz mochten beschikken na de reeksen. In de tweede halve finale duwde olympisch kampioen Cole Hocker Robert Farken iets te hardhandig opzij in de laatste rechte lijn, waarop hij gediskwalificeerd werd.
Ndjip-Nyemeck maakte gisteren indruk in de reeksen van de 100mH door 12″74 op het bord te zetten, een chrono die slechts drie honderdsten verwijderd was van haar eigen (gedeeld) Belgisch record. In haar halve finale kon ze die toptijd niet repliceren en sprintte ze naar 13″05 en de zesde plaats.
Tijdens de finale leken olympisch kampioene Masai Russell, verdedigend wereldkampioene Danielle Williams, Grace Stark en wereldrecordhoudster Tobi Amusan de topfavorietes. Het was echter de Zwitserse Ditaji Kambundji die hen allemaal een loer draaide. Ze verpulverde haar nationaal record van 12″40 en stelde het bij naar 12″24 om zo het goud te grijpen.
Bij de mannen namen twee Belgen deel aan het hoge hordenconcours. Elie Bacari maakte zijn outdoor WK-debuut. Michael Obasuyi werd als kanshebber op een finale gezien. In hun reeksen eindigden ze allebei buiten de top vier die rechtstreeks toegang gaf tot de halve finale. Met 13″54 voor Obasuyi en 13″55 voor Bacari werd het bang afwachten wat de resultaten in de volgende reeksen zouden zijn. Het dubbeltje viel voor hen allebei langs de verkeerde kant. Bacari baalde achteraf en weet zijn prestatie aan een te grote gretigheid, waardoor hij foutjes begon te maken. Obasuyi vertelde teleurgesteld dat hij zich niet kon opladen en overweegt om een punt te zetten achter zijn topsportcarrière.
De derde WK-avond stond bol van de verrassingen. Naast de stunt van Kambundji werd er ook op de 3.000m steeple verrast. Tweevoudig olympisch en wereldkampioen Soufiane El Bakkali was de te kloppen man en behalve Lamecha Girma leek niemand hem het moeilijk te kunnen maken. Girma sloeg in de slotfase een kloofje, maar El Bakkali vatte hem in de laatste halve ronde weer bij de kraag. De Marokkaan leek soeverein op weg te zijn naar zijn derde wereldtitel, tot plots Geordie Beamish kwam opduiken. De Nieuw-Zeelander was in de laatste ronde opgerukt van buiten de top 10 en stoofde de verbaasde El Bakkali een peer. Belgisch recordhouder in Luxemburgs tenue, Ruben Querinjean, mag pronken met een tiende plaats op het wereldtoneel.
Het hamerslingeren werd een kolfje naar de hand van Camryn Rogers. De Canadese pakte uit door een beste wereldjaarprestatie van 80m51 te slingeren en zo met bijna drie meter overschot te winnen. De rest van het podium kleurde rood-geel. De Chinese dames Jie Zhao en Jiale Zhang pakten in die volgorde zilver en brons, nadat Zhao in de laatste beurt nog Zhang passeerde.
In de reeksen van de 400m horden sneuvelde Kyron McMaster, de zilveren medaillewinnaar van Boedapest. Het favorietentrio – Karsten Warholm, Rai Benjamin en Alison Dos Santos – plaatste zich eenvoudig voor de halve finales.
