Tijdens de eerste namiddag van het EK beloften hebben flink wat Belgen hun beste beentje voorgezet. Elie Bacari, Zeno Van Neygen en Noor Koekelkoren hielden daar een halve finaleticket aan over. Merel Maes zweefde in het hoogspringen richting finale.
De donderdagnamiddagsessie begon op de piste met de reeksen van de hoge horden. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen had ons land twee ijzers in het vuur. Noor Koekelkoren zoefde naar de tweede plaats in haar reeks met 13″15, haar op-één-na beste chrono ooit. Koekelkoren trekt met de vierde tijd naar de halve finales. Voor Steffi De Saegher werden de reeksen het eindstation. De ACW-atlete werd vijfde en greep zo naast een rechtstreeks halve finaleticket. Ook de verliezende tijden boden geen soelaas, want door de tegenwind (-1.5 m/s) moest ze zich tevreden stellen met 13″83.
De mannen van de 110mH zorgden voor een clean sweep. Elie Bacari (13″74) en Zeno Van Neygen (13″81) wonnen allebei hun serie en stootten dus probleemloos door naar de volgende ronde. Voor Bacari, Van Neygen en Koekelkoren gaat het morgen om de knikkers. Zowel de halve finales als een eventuele finale staan morgennamiddag en -avond op het programma.
Vervolgens was het de beurt aan Elena Kluskens in de reeksen van de 800m. Uit drie series mochten alleen de nummers 1 en 2 naar de finale, aangevuld met de twee atletes met de snelste verliezende tijden. Kluskens liep een geduldige koers en leek in de laatste rechte lijn nog mee te kunnen spelen om de finaletickets. Een instortende Italiaanse verhinderde haar evenwel de doorgang op het cruciale moment en fnuikte zo de remonte. Kluskens finishte als vierde in 2’03″82, geen snelste verliezende tijd maar wel haar persoonlijke derde ooit.
Merel Maes kwam in actie in de kwalificaties van het hoogspringen. Daarin zou 1m87 of een plaats bij de eerste twaalf zeker een finaleplaats opleveren. Na een succesvolle opener op 1m77 ging ze in twee beurten over 1m81. Met 14 overblijvende atleten in de competitie achtte de jury de schifting voldoende doorgevoerd. Maes trekt dus naar de finale van zaterdag met slechts drie kwalificatiesprongen in de benen.
Tristan Gevaert plaatste zich in februari al voor de 10.000m op dit EK via een tijd op de weg. Sindsdien kreeg hij met een stressfractuur af te rekenen. In de rechtstreekse finale finishte hij als 18de in het veld van 24. 30’08″63 is zijn eerste officiële tijd op het langste pistenummer. Aan het einde van de voormiddag had Dai Keïta nog het kogelstoten afgewerkt. Daarin kwam hij tot 12m28, 30cm onder zijn recordworp. Dat volgde hij in de namiddag op met een 2m00-sprong over de dwarsligger. Op het laatste nummer van dag 1, de 400m, sprintte Keita naar de ronde chrono van 50″00.
Finale hoogspringen EK U23 is zaterdag