Rond de naam van onze zilveren medaillewinnaar uit Rome vorig jaar werd het na het meeste recente indoorseizoen akelig stil. Wie de naam Jochem Vermeulen opzoekt voor een outdoor resultaat komt helaas bedrogen uit. Tijd om de man himself de nodige tijd en ruimte te geven om zijn verhaal te doen …
Dag Jochem, de eerste vraag is misschien de meest logische: hoe gaat het op dit moment met je?
“Momenteel gaat het steeds beter en beter. Ik heb wel al veel gesukkeld afgelopen maanden. Ondanks vele scans en doktersbezoekjes kon er nooit echt een duidelijke diagnose gevormd worden. Dat maakt de revalidatie zeker niet gemakkelijk. Mijn kuit kan de gevraagde belasting niet aan, ondanks ik hier al veel aandacht aan gaf de afgelopen maanden. Ik werkte veel met de kine en psycholoog om er zo snel mogelijk terug te staan. Tot op de dag van vandaag verloopt dat met wisselend succes. Ik loop sinds een week of 4 wel terug mijn normaal trainingsvolume en liep afgelopen week een eerste keer met spikes. Ik werkte veel trainingen af op de fiets, waardoor mijn conditie best oke is. Natuurlijk moeten die trainingen nu omgezet kunnen worden in looptrainingen. Als alles goed gaat zou ik binnen enkele weken terug wedstrijdklaar moeten zijn, al is die voorspelling nog voorbarig.”
Je laatste “optreden” dateert van het EK Indoor in Apeldoorn, al liet je in je reactie achteraf weten dat je toen al wat sukkelde. Is het eenzelfde blessure als vroeger die je aan de kant hield?
“Klopt. Al vanaf de opstart van het nieuwe seizoen in oktober gaat het op en af. Ik vergelijk het met een kaartenhuis. Mijn eerste kaart stond scheef, daar kon ik nooit verder op bouwen. Daardoor was ik verbaasd dat ik in Boston (6de plaats in 3’36″17 op de 1500m indoor) en NY (9de plaats en 3’53″68 op de mijl indoor) nog zo goed voor de dag kwam. Na deze wedstrijden heb ik eigenlijk amper nog gelopen vanwege de pijn. Ook de dag zelf ondervond ik veel last. Toch wilde ik weten wat ik op dat moment nog waard was, vandaar mijn deelname aan dat EK. Het was een weloverwogen keuze, niets om spijt van te hebben.”
Ik neem je graag ook nog verder mee terug. 12/06/2024 is een combinatie van cijfers die misschien wel een glimlach op je gezicht tovert. Denk je hier nog vaak aan terug?
“Dat doe ik zeker! Enkele dagen geleden was het exact een jaar geleden. Het is een herinnering die ik heel mijn leven zal koesteren. Alles viel in zijn plooi die dag. Alles verliep prima, dus dat resultaat is buiten een stukje geluk ook wel het resultaat van heel consistent en hard werken. In het begin van 2024 werd ik (alweer) geveld door een blessure, het is dus zeker geen gemakkelijke weg geweest naar dat EK in Rome. Dat maakt het misschien nog mooier. Sinds die dag besef ik dat het hoogst haalbare misschien niet onbereikbaar is. Zelfs met mijn trainingsmethode ben ik erin geslaagd, dat gaf me zeer veel vertrouwen in mijn aanpak. Uiteraard is die nog altijd voor verbetering vatbaar. Ik probeer mezelf elke dag opnieuw in vraag te stellen. Wanneer je dat niet meer doet, wordt vooruitgang maken moeilijk.”
De enige man die je toen kon kloppen hoeven we aan niemand meer voor te stellen natuurlijk. Hij was de gedoodverfde favoriet en bijna onverslaanbaar. Krijgt dat zilver dan bijna een gouden randje?
“Inderdaad, Jakob (Ingebrigtsen; red) is een vaste waarde en is door lopers van mijn niveau nauwelijks te kloppen. Hij steekt er met kop en schouders bovenuit. Hij werd dan wel geen olympisch kampioen (op deze afstand), voor mij blijft hij toch de beste 1500m loper van het moment. Ik heb veel respect voor het feit dat hij er bijna elk seizoen opnieuw staat. Ook voor hem zal het niet altijd gemakkelijk zijn. Er werd veel van hem verwacht, zeker in het jaar 2024. Vandaar is het misschien ook niet zo vreemd dat hij momenteel sukkelt met een blessure.”
Je concullega Ruben Verheyden strandde daar op 6 honderdsten van brons. Hij brak wel net je BR op de mijl. Heb je naar de race gekeken? Met welk gevoel zit je daar dan?
“Ik heb de race inderdaad gevolgd. Op het moment van de race zat ik in de wagen, dus ik volgde via de live results. Ik had het record natuurlijk liever op mijn naam gehouden, al gun ik het Ruben van harte. Ik ga niet ontkennen dat ik het dit seizoen al vaak moeilijk heb gehad bij het volgen van wedstrijden. Er wordt bijna elke dag van de week hard gelopen en daar wil ik natuurlijk graag bij zijn. Het is frustrerend dat ik alles vanaf de zijlijn moet volgen. Dat gevoel vertelt me wel dat dit nog steeds belangrijk is voor mij. Ik kijk uit naar het moment waarop ik mezelf weer kan verdedigen, want dat record is zeker nog voor verbetering vatbaar ;)”
Je geeft aan op de goede weg te zijn. Heb je dan al welbepaalde doelen gesteld voor dit zomerseizoen. Speelt het WK in Tokio door je hoofd of komt dat nog te vroeg?
“Het doel is om goed te zijn op het WK in Tokio. Doordat dit zo laat op het seizoen valt (september), heb ik nog veel tijd om me daarop voor te bereiden. Uiteraard zou ik hiervoor graag nog wat ritme opdoen. Waar en wanneer dat zal zijn, ga ik pas later kunnen meedelen.”
