Vier Belgen trokken de grens over om een World Athletics Continental Tour Gold-meeting af te werken in Hengelo, beter bekend als de FBK Games. De emoties waren na afloop wisselend. Eline Dalemans was zichtbaar geëmotioneerd en kon haar prestatie maar niet geloven. Ook bij Michael Obasuyi overheersten positieve gevoelens, want hij zette na een blessureperiode eindelijk weer stappen in de goede richting. Noor Koekelkoren en Pieter Sisk hadden er dan weer beiden meer van verwacht.
Eline Dalemans – BR 3.000m steeple in 9’25″80
Eline Dalemans had bij aanvang van dit seizoen al gesproken over dat Belgische record van Veerle Dejaeghere. Nu ze Dejaeghere effectief onttroont heeft, kan ze het maar moeilijk geloven. “Het is ongelofelijk”, zegt ze in tranen. “Ik ben 34 jaar en ik heb nog nooit zo goed gelopen. Ik wou één ding en dat was dichtbij dat BR komen, maar 9’25 had ik echt niet verwacht. Ik ben zoveel beter dan ik had gedacht. Dit is zot. Ik liep mee met mensen die al op de Olympische Spelen hebben gelopen… Dit is echt wel mijn mooiste sportmoment tot nu toe. Een wedstrijd heeft mij zelden zo emotioneel geraakt als nu”, waarna Dalemans haar emoties de vrije loop liet gaan.
Nochtans waren er voor de wedstrijd helemaal geen signalen dat deze tijd erin zat. “Ik was de voorbije dagen supermoe”, vertelt ze. “Ik twijfelde zelfs even om niet te starten. Ik heb veel in mijn bed gelegen, maar misschien had ik dit gewoon nodig, ik weet het niet. Mijn trainer (Pieter Desmet; red.) kon er vandaag niet bijzijn, maar hij gaat echt verrast zijn. Ik weet nog altijd niet hoe ik dit kon lopen. De piste is hier precies wel goed en ook de omstandigheden waren in orde”, zo probeerde Dalemans nog een verklaring voor zichzelf te zoeken.
Michael Obasuyi – 13″45 op 110m horden
Na zijn seizoensopener op de Grand Slam Track in Miami werd het stil rond Michael Obasuyi. De hordeloper geraakte op de sukkel met zijn achillespezen en kon zich daardoor niet op wedstrijd laten zien. Die blessure is nog altijd niet volledig van de baan, waardoor Obasuyi allesbehalve ontevreden kon zijn met zijn derde plaats.
“Ik ben nog altijd op de sukkel, dus ik kwam naar hier zonder verwachtingen. Deze wedstrijd leerde mij dat we eindelijk weer op de goede weg zijn, want als ik terugkijk op de laatste vijf weken is dit een bijzonder mooie tijd. Ik heb geduld en ik heb er veel vertrouwen in dat er nog mooie dingen komen als mijn pezen oké blijven.”
Dat vertrouwen was voor de start van de wedstrijd wel even zoek. “Ik heb net voor de callroom nog naar mijn kiné Frederik Adriaensens gebeld. Ik zei hem dat ik niet kon lopen, maar hij zei van wel. Ondanks mijn hoge pijngrens had ik verschrikkelijk veel pijn gehad. Toch moest ik mijn medisch team erop vertrouwen dat het oké was. Twee weken geleden kon ik nog geen spikes aantrekken en nu loop ik een wedstrijd. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en kan mij aan deze prestatie optrekken. Ik hoop deze maand nog twee wedstrijden te lopen voor wat wedstrijdritme want ik voel dat ik dat nog echt mis.”
Noor Koekelkoren – 13″29 op 100m horden
Op de hoge horden bij de dames mocht Noor Koekelkoren haar eerste wedstrijd op dit niveau afwerken. “Het was overweldigend”, zei de atlete daarover. Ondanks de mindere chrono steekt ze wel veel ervaring op zak die haar later nog van pas zal komen.
“Het is heel jammer dat ik net nu mijn traagste tijd van het seizoen loop. Ik voelde mij goed op voorhand, dus had er iets meer van verwacht. Ik was niet zozeer onder de indruk van de tegenstand, maar er was wel veel afleiding rond mij. Misschien is dat de onderliggende reden van mijn mindere tijd.”
Koekelkoren analyseerde haar wedstrijd nog verder. “Ik was goed weg. Misschien iets te goed waardoor ik kort op mijn eerste hordes zat. Daarna ging het beter, maar ik ben het niet gewend om mensen voor mij te zien lopen. Dat heb ik in België niet zo vaak en de wil om echt met hen mee te gaan miste een beetje. Jammer, al ben ik heel blij dat ik hier stond.”
De hordeloopster zit echter ook middenin de blok waardoor zij in plaats van écht te rusten boven haar boeken hangt. “Ik heb gisteren de hele dag gestudeerd en vandaag ook nog wat, want ik neem alle 60 studiepunten op. Een bewuste keuze om mijn bachelor ergotherapie op drie jaar tijd te proberen halen. Tussendoor werk ik nog, want ik moet mijn sport kunnen financieren aangezien ik enkel mijn kiné en accommodatie vergoed krijg. Stages etc. betaal ik zelf, dus er moet gewerkt worden. Zeker in een gezin van vier.”
Pieter Sisk – 1’45″12 op 800m
De landgenoot die het meest van allemaal baalde, was Pieter Sisk. Hij hekelde vooral het haaswerk waardoor hij op het einde de rekening gepresenteerd kreeg.
“De afgesproken doorkomsttijd was perfect voor mij, maar we kwamen vandaag een pak sneller door dan gepland. Dat is nog niet voor mij weggelegd. In de laatste rechte lijn liep ik tegen de muur. Jammer, want ik heb zeker een tijd van 1’44 in de benen.”
Dat Sisk zich achter de haas zette, was wel een heel bewuste keuze. “Tijdens de Diamond League in Rabat zat ik achteraan en legde ik veel extra meters af. Dat wou ik vandaag niet nog eens. Ik ben blij dat ik het gedurfd heb om mee te gaan, maar ik baal nu wel. Zeker omdat ik weet dat ik sneller kan en met mijn chrono van nu niet snel ergens binnen geraak. Ik ben goed in vorm dus wil deze maand echt nog wel wat wedstrijden lopen alvorens ik in juli voor het eerst op hoogtestage ga.”
