Een goeie week geleden kondigde 1.500m-loper Kristof Van Malderen zijn afscheid aan. ‘Ik heb mijn tijd genomen om de beslissing te nemen, want ik heb mijn hele leven gesport’, liet de meervoudig Belgisch kampioen op de 1.500 meter weten. ‘Ik wist niet wat stoppen met mij zou doen. Maar na een half jaar is de conclusie dat ik het niet mis’, zei de Belgische atleet die sinds de zomer van 2012 een break had ingelast. Kristof verdwijnt evenwel niet uit de atletiek, want nu gaat hij zich focussen op zijn loopwebshop All4running.be.

Foto: Ruben Van Den Berghe
Foto: Ruben Van Den Berghe

Her Running.be magazine had een interview met hem. Lees hier een stukje uit het interview:

Kristof, je had na het missen van de Spelen een break genomen. Wat doet je nu beseffen dat het genoeg geweest is?

Kristof Van Malderen: “Ik heb mijn tijd genomen om de
beslissing te nemen, want ik heb mijn hele leven gesport.
Ik wist niet wat stoppen met mij zou doen. Maar na een half
jaar is de conclusie dat ik het niet mis. Ik heb ook het gevoel
dat ik er alles heb uitgehaald, op de Spelen na dan. Maar
ik heb het niveau gehaald dat ik altijd heb nagestreefd: ik
heb meegedraaid op internationaal niveau. In het seizoen
2010-2011 liep ik op de 1.500 meter bijna voortdurend
tijden onder de 3’40”. Ik plaatste me voor Europese en
Wereldkampioenschappen. Ik kon grote wedstrijden
meedoen, liep 3’37” op de Nacht van de Atletiek in Heusden,
versloeg de Europese kampioen op de Memorial Van
Damme, en kon indoor bijna het Belgisch record breken. En
dat allemaal op ongeveer een half jaar tijd. Natuurlijk hoopte
ik dat niveau langer te kunnen aanhouden, maar ik ben
nu vooral blij dat ik het ooit gehaald heb. Toen heb ik mijn
jongensdroom beleefd. Ik heb genoten van iedere seconde
op dat niveau, maar ook van de weg ernaartoe. En van het
vele reizen en de mensen die ik over de hele wereld heb
ontmoet.”

Net toen je de volgende stap moest zetten om ook aan de Olympische spelen te kunnen deelnemen, liep het mis.

“Ik kreeg in 2011 na het EK indoor in Parijs de mazelen. Voor

Foto: Ruben Van Den Berghe
Foto: Ruben Van Den Berghe


kinderen een onschuldige ziekte, maar als volwassene is
dat zeer ernstig. Ik heb in het ziekenhuis gelegen, en daarna
heb ik nooit meer hetzelfde niveau gehaald. Jammer, want
zeker als je ziet dat ik voor die ziekte indoor 3’39” liep, moest
dat outdoor automatisch 2 of 3 seconden sneller gekund
hebben. En wie weet waar het dan eindigt? Maar het is
anders gegaan.”
Was het daarna fysiek op, of mentaal?
“Een mens bestaat niet uit twee stukken, dat heb ik geleerd
van olympisch judokampioen Robert Van De Walle. Ik had
contact met hem gezocht om me mentaal voor te bereiden
op de Spelen. Maar ook toen het daarna minder ging, is
hij me blijven steunen en bleef hij op me inpraten. Robert
is een echte vriend geworden. Hij deed me inzien dat ik
iemand ben die extrinsieke motivatie nodig heeft. Ik leverde
mijn beste prestaties op grote meetings. Dat bedoel ik als ik
zeg dat het fysieke en het mentale geen twee verschillende
dingen zijn. Ik kon me niet hetzelfde opladen voor kleine
wedstrijden. En na mijn ziekte liep ik niet eens 3’50”, dus
grote meetings zaten er niet meer in: de opwaartse spiraal
was gebroken. Maar ik ben liever blij met wat wel gelukt
is, dan voor altijd gefrustreerd te zijn omdat ik de Spelen
niet haalde. Ik voel eerlijk gezegd totaal geen frustratie, wel
nederigheid en dankbaarheid.”

En nu is er dus tijd voor een nieuw hoofdstuk. Hoe
begon het verhaal van All4running?

“Ik train en woon al zes jaar in Nederland. Een vriend van
mij had een loopspeciaalzaak in Alkmaar: All4running. Ze
lanceerden in april 2012 All4running.nl voor Nederland,
en ik zal nu mijn schouders onder de Belgische tak zetten.
Mogelijk komt er ook in België een winkel, want dat is
de toekomst: clicks and bricks, de combinatie van een
fysieke winkel met een webshop. 46 procent van de Belgen
heeft vorig jaar iets gekocht via het internet, en naar mijn
aanvoelen staan lopers nog meer dan anderen open voor
alles wat online gebeurt. Maar een fatsoenlijke webshop
voor lopers was er nog niet in België.”

Lees hier het vervolg.