Ondertussen zitten we reeds een eindje over de helft van dit kampioenschap. Na vandaag tellen we nog 5 sessies op 3 dagen waarin medailles kunnen worden uitgereikt. Elise Vanderelst en Jana Van Lent slaagden er niet in om zich te plaatsen voor de finale op de 5000m, ondanks zeer degelijke races. Ook Imke Vervaet en Eliott Crestan konden geen vuist maken tegen de ijzersterke tegenstand. Zij sneuvelden respectievelijk in de halve finales van de 200m en de 800m. Merel Maes legde een goed hoogspringparcours af, maar had ook een beetje geluk nodig om zich bij de finalisten te scharen. Op haar leeftijd is dit echter al een heuse prestatie. Internationaal waren het vooral fenomenen Noah Lyles en Sydney McLaughlin-Levrone die hoge ogen gooiden …
Nu de finales van de 10.000m al eventjes achter ons liggen werd een gelijkaardig blik afstandslopers open getrokken. Vandaag mochten de dames openen met hun reeksen over de 5000m. Daarbij ook 2 Belgische vertegenwoordigers: Elise Vanderelst en Jana Van Lent. Beide vrouwen hebben de zomer reeds gekruid met een ongeziene tweedstrijd om het Belgische record, voorlopig in het voordeel beslecht van Van Lent. Zij moest eerst nog toekijken hoe Vanderelst in de eerste reeks plaatsnam. Ze nestelde zich achteraan in de beginfase, om halfweg de race te proberen opschuiven. Toen het tempo echter fors de hoogte in ging had ze geen antwoord meer klaar. Uiteindelijk werd het een elfde plaats in 15’00″52. Van Lent vatte direct de koe bij de horens tijdens de tweede reeks. Duidelijk in haar element en met veel vertrouwen nam ze de groep op sleeptouw. In de laatste kilometer kreeg ze het echter knap lastig, waardoor ze terugviel naar de 17de plaats met een chrono van 15’14″93. Top 8 werd vereist, maar gezien de omstandigheden toch knappe tijden voor beide dames. De favorieten lieten zich overigens niet verrassen.
Tussendoor waren ook de kwalificaties van het hoogspringen bij de vrouwen bezig. Merel Maes mocht zich hier als 20-jarige op het mondiale niveau proberen tonen. De wedstrijd startte op 1m83, waar ze heel vlot over ging. Ook 5 cm hoger bleef ze foutloos. 1m92 bleek vandaag te hoog gegrepen, waardoor haar kansen om door te stoten aan een zijden draadje hingen. Gelukkig klaarden slechts elf andere atletes deze hoogte, waardoor ook de vijf die in hun eerste poging over 1m88 gingen mee door mochten. Maes zien we dus terug in de finale die op zondag wordt gesprongen. Hier werden eveneens geen echte verrassingen opgetekend. Vervolgens mocht Imke Vervaet terug in de startblokken kruipen in de tweede halve finale over de 200m. Ze leek iets beter weg te zijn als gisteren, maar had op het einde niet de “kick” meer om nog wat op te schuiven. De vermoeidheid had hier mogelijk wel iets mee te maken. Ze werd zesde in 22″79, slechts een fractie trager dan in de reeksen gisteren en haar persoonlijk record. Full focus op de Cheetahs vanaf nu. Laatste Belg aan de beurt was Eliott Crestan. Vooraf zeker getipt als mogelijke finalekandidaat, maar na zijn moeizame reeks 2 dagen geleden werden deze verwachtingen enigszins bijgesteld. Dit bleek ook redelijk snel de waarheid te worden. In tegenstelling tot waar hij vaak de race maakt, moest hij die vandaag tijdens de derde halve finale op de 800m ondergaan. Op het einde “had hij de benen niet” en liepen deze al snel vol. Hij kwam zo niet verder dan een achtste plaats in 1’44″56. Ook in deze halve finales geraakten we niet echt grote namen kwijt.
De overige kampnummers konden zeker wel beklijven. Het speerwerpen bij de mannen werd gewonnen door Keshorn Walcott met 88m16. De man uit Trinidad en Tobago komt zo terug bovendrijven nadat hij in 2012 (!) Olympisch goud won. Dichtste achtervolger was Anderson Peters uit Grenada. In het hinkstapspringen bij de vrouwen werd het nog een stuk spannender. Leyanis Pérez Hernandez ging uiteindelijk het verst van allemaal. Met een sprong over 14m94 ging niemand dit jaar al verder. Theo Lafond strandde op een luttele 5 cm. Tijdens de reeksen van de 800m voor vrouwen liet ook niemand zich echt verrassen. Jessica Hull, de bronzen medaille op de 1500m, kwam na een val met de schrik vrij. Zij werd nog opgevist. Naast de vrouwen liepen ook de mannen hun halve finale op de 200m. Tienersensatie Gout Gout werd gewogen, maar nog te licht en te groen achter zijn oren bevonden. Wie wel enorm indruk maakte was Noah Lyles. Hij won zijn halve eindstrijd in 19″51, een beste wereldjaarprestatie.
De dag werd afgesloten met de finales op de 400m, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. De spanning werd opgedreven waarbij deze keer eerst de mannen aan bod kwamen. De Botswaan Kebinatshipi had in de halve finale reeds indruk gemaakt en zich tot (schaduw)favoriet gebombardeerd. Hij kon hier duidelijk goed mee om, want hij ging deze keer nog harder en finishte in 43″53. Zijn landgenoot Bayapo Ndori mocht mee op het podium, met tussen hen in Jereem Richards. Ook hij liep een nationaal record. Er liep overigens nog een Botswaan mee in de finale, 3/8 was een fraaie statistiek voor dergelijk “klein” land. De wedstrijd bij de vrouwen gold onder het principe: safe the best for last, en werd aangekondigd als 1 van de mogelijkheden waar het wereldrecord wel eens zou sneuvelen. Niet onlogisch, want telkens waar Sydney McLaughlin-Levrone aan de start verschijnt hou je hier maar beter rekening mee. Ondanks dat het niet 100% haar nummer is kreeg ze toch de stempel van topfavoriet. Ze startte verschroeiend, maar kreeg het echter niet cadeau, want ook Marileidy Paulinho en Salwa Eid Naser gingen goed mee. Dit was ook de volgorde waarmee ze over de meet kwamen, maar vooral de chrono’s tarten alle verbeelding. 47″78 voor de winnares en 47″98 voor de nummer twee waarmee ze respectievelijk tweede en vierde aller tijden worden. Het wereldrecord van Marita Koch uit 1985 (47″60) blijft dus nog eventjes overeind. Zo sloten we weer een boeiende atletiekavond af, en kijken we alweer uit naar morgen. Dan is er de start van de zevenkamp met de onvermijdelijke Nafi Thiam, de reeksen van de 5.000m mannen met John Heymans en Isaac Kimeli, en last but not least de finale van de 400m horden met Naomi Van den Broeck.
