Het is aftellen geblazen naar het startschot van het WK atletiek dat zaterdag zal klinken in Tokio. In welke mate kunnen de Belgen de wereldtop het vuur aan de schenen leggen? In deze voorbeschouwing laten we ons licht schijnen op de kansen van de mannelijke Belgen die zich klaarstomen voor wat de apotheose van hun seizoen moet worden.
De eerste individuele atleet die in de Japanse hoofdstad in actie komt, is meteen één van de atleten die zich als laatste wist te verzekeren van dit kampioenschap. Tim Van de Velde wachtte namelijk tot op de Memorial van Damme om zijn recordrace op de 3.000m steeple neer te zetten. Ondanks zijn fonkelnieuw PR van 8’14”40 staat hij in de tweede helft van de deelnemerslijst en wordt het voor hem geen sinecure om tot in de finale te geraken. Even later zal Ben Broeders zich proberen plaatsen voor zijn vierde WK-finale in het polsstokspringen. Vijftien atleten sprongen dit jaar al hoger dan onze landgenoot waardoor Broeders weinig steken mag laten vallen in de voorronde.
Op dag twee is het aan het trio 1500m-specialisten. Ruben Verheyden en Jochem Vermeulen zijn niet aan hun eerste WK toe. Verheyden mag al zijn derde afvinken, voor Vermeulen wordt het zijn tweede deelname. Door zijn status als Belgisch recordhouder wordt er vooral naar Verheyden gekeken, al wordt het als nummer twintig op het blad nog altijd geen evidentie om de finale te bereiken. Vermeulen mag zeker een doel proberen maken van de halve finales, net als Pieter Sisk. Voor hem wordt het zijn eerste WK. Hij neemt meteen twee nummers voor zijn rekening door ook de 800m aan zijn programma toe te voegen.
Alexander Doom en Daniel Segers krijgen zondag de reeksen van de 400m gepresenteerd. Met seizoensbestes van respectievelijk 44”66 en 44”63 maken zij zeker kans om een ronde verder te komen. Hoewel het hem nog nooit eerder lukte op een WK, bestaat er absoluut een kans dat ook Thomas Carmoy een ronde verder geraakt en zo de hoogspringfinale mag betwisten. De Carolo is op papier weliswaar de nummer vijftien. We mogen hem tezelfdertijd dus ook niet afstraffen als het niet lukt.
Maandag 15 september is het aan Koen Naert op de marathon. Hoewel hij met zijn 36 jaar de oudste is van de Belgische delegatie en al heel wat kampioenschapservaring op zijn palmares heeft staan, is het pas voor het eerst dat hij op deze afstand een WK afwerkt. Als hij de warmte en hoge luchtvochtigheid de baas kan blijven, dan mag Naert hopen op een dichte top tien. Enkele uren later is het aan hordelopers Elie Bacari en Michael Obasuyi. Ook voor hen wordt het pas hun eerste WK in openlucht. Obasuyi kon zich in het verleden al plaatsen, maar moest door een blessure verstek geven. De Belgische recordhouder steekt niet onder stoelen of banken dat hij dit keer in de hordenfinale wil staan. Daarvoor zal hij allicht nog enkele honderdsten van zijn record van 13”19 moet afvijlen. Voor Bacari zou het geen onverdienstelijk resultaat zijn mocht hij in de halve finales stranden.
Alweer een dag later is het aan Eliott Crestan en Sisk op de 800m, misschien wel één van de sterkst bezette nummers van allemaal. Dit jaar liepen er namelijk al veertien atleten onder de 1’43 en onze landgenoten maken daar geen deel van uit. Het niveau ligt dus ontzettend hoog, maar de halve finales halen is iets waar ze allebei toe in staat moeten zijn.
Isaac Kimeli en John Heymans komen pas op vrijdag 19 september voor het eerst in actie tijdens de reeksen van de 5.000m. Vorig jaar konden ze allebei nog doorstoten tot in de olympische finale. Kimeli heeft eigenlijk ook nog nooit een WK-finale gemist en deed enkele weken geleden een flinke dosis zelfvertrouwen op door de Diamond League in Lausanne te winnen, met dank aan zijn eindsprint. Die zal hem in een mogelijk tactische koers nu ook van pas komen. Heymans kende door een blessure een lastig tweede deel van het seizoen. Als hij opnieuw de goede vorm te pakken heeft, zijn ook zijn finalekansen niet ondenkbaar.
Jente Hauttekeete is de laatste individuele landgenoot die in actie komt. Hij moet tot op de voorlaatste dag wachten om aan de tienkamp te beginnen. Op zijn eerste outdoor WK kan hij vooral een doel maken van een verbetering van zijn PR dat op 8.268 punten staat. Wie weet kan hij het BR van Hans Van Alphen (8.519 punten) onder vuur nemen.
Tenslotte wachten nog de 4x400m en de 4x100m waar vooral de Belgian Tornados iets recht te zetten hebben. Twee jaar geleden gingen ze er namelijk onverwacht uit in de reeksen. Een zeldzame uitschuiver die we hen na al die finaleplaatsen en eremetaal niet kwalijk kunnen nemen. Toch zal het kwartet opnieuw willen tonen wat ze waard zijn en proberen meedingen om de medailles, iets waar ze altijd voor in aanmerking komen. De Belgian Falcons hebben momenteel de traagste tijd van het seizoen achter hun naam. Bij hen geldt natuurlijk ook nog het technisch aspect van het stokje goed rond te brengen waardoor tijden niet alles zeggen.
