Ilona Masson was de voorbij maanden niet uit onze berichtgeving weg te slaan. De 23-jarige hinkstapspringster verbeterde dit jaar al zes keer haar PR en overschreed de voorbije weken tweemaal de 14 metergrens. Hoog tijd om polshoogte te nemen bij de Hannut-atlete die op koers ligt om in september naar het WK in Tokio te mogen. Hoe kwam ze bij hinkstapspringen terecht en wat denkt regerend Belgisch recordhoudster Svetlana Bolshakova van haar opmars?
2025 begon voor Ilona Masson met een recordsprong richting 13m74. De toon was meteen gezet: in de winter deed de hinkstapspringster nog een centimeter beter en in de maand mei verschenen ook 13m84 en 13m87 op het scorebord. In Athene pakte ze twee weken geleden de zege op een meeting met het zilveren label door nog bijna een halve meter verder te vliegen. Haar 14m31 was met te veel rugwind tot stand gekomen, maar Masson zette ook 13m98 neer en kon dus nog maar eens een PR bijschrijven. In Genève bewees ze vervolgens dat ze geen wind nodig heeft om 14m te kraken door met 14m06 opnieuw een internationale competitie te winnen.
“Ik heb de laatste twee maanden veel gereisd en dat was een bewuste keuze. Eens we zeker waren dat het WK-selectiecriterium via de ranking top 36 was, wisten we dat het misschien wel speelbaar was. We hebben de knoop doorgehakt en beslist om alles op alles te zetten. In België zijn er niet veel wedstrijden in mijn discipline en al helemaal niet als je ook rankingpunten wilt verdienen. Daarvoor moet je in het buitenland zijn. Die keuze is de juiste gebleken. Het was een volgeladen programma, maar als de vorm zo goed is dat je voortdurend records springt, blijft het leuk.”
Masson heeft geen eerdere kampioenschapservaring en is nu plots hard op weg naar een toernooi van het allerhoogste kaliber. Op de kwalificatieranking voor het WK staat ze namelijk 24ste op 36 plaatsen. “Tokio zat ergens wel in het achterhoofd, maar voor deze zomer was ik veel meer bezig met de 14m-grens dan met WK-kwalificatie. Het enige kampioenschap dat ik ooit deed is EYOF, maar dat dateert al van 2017 en ik was ‘maar’ mee als lid van een estafetteploeg. Het is dus onverwacht en ergens wel grappig dat ik nu plots zoveel kans maak op een WK. Het voelt alsof ik een stapje oversla, maar ik klaag uiteraard niet.”
De grote doorbraak had er misschien nog iets vroeger kunnen komen. Nadat Masson zich in 2023 al talloze keren verbeterde en bij 13m69 uitkwam, werd 2024 een jaar vol tegenslag. “Ik heb vorig jaar heel veel last gehad van allergieën, heb in competitie een enkelblessure opgelopen en ben maanden out geweest met rugproblemen. Op een gegeven moment vertelde een dokter mij dat ik moest stoppen met hinkstapspringen omdat mijn rug het niet aankon. Tot mijn opluchting waren er andere dokters die wel nog mogelijkheden zagen. Richting dit jaar hebben we niet gek veel veranderd, behalve nog meer focus op lichaamsversterking en blessurepreventie.”
Dit weekend kan Masson al eens proefdraaien in de Belgische kleuren, want ze verdedigt die op het EK voor landenteams in Maribor. “Ik ben trots om het land te mogen vertegenwoordigen. Het deelnemersveld is sterk en dat geeft mij altijd een boost. Dit is een mooie kans en ik wil het zo goed mogelijk doen.”
Geloof in eigen kunnen is duidelijk belangrijk voor Masson: “Op moeilijke momenten moet je in gedachten houden dat je op allerlei vlakken nog steeds sterker aan het worden bent, ook al zijn er geen resultaten om dat te bewijzen. Ik ben altijd ambitieus en toegewijd gebleven. Het is niet omdat je er nog niet staat op heel jonge leeftijd, dat het nooit meer kan lukken. Je moet te allen tijden in jezelf blijven geloven, nooit opgeven en hard werken. Dat heb ik gedaan en nu pluk ik de vruchten.”
In sterk contrast met haar stijgende niveau en het WK-ticket dat in de pijplijn zit, kan Masson momenteel niet rekenen op veel financiële ondersteuning. “Sinds ik afgestudeerd ben, werk ik halftijds als kine. Altijd in de namiddag, waardoor ik ’s ochtends of ’s avonds kan trainen. Op die manier is het doenbaar, maar dat is ook alles als ik geen prijzengeld win. Naast een kleine beurs van enkele honderden euro’s van de federatie heb ik geen enkel statuut, ook niet in een soort jongerentraject.”
Hoe komt iemand bij hinkstapspringen terecht? Masson’s pad verliep alvast niet in een rechte lijn. “Ik ben begonnen als sprinter en hordenloopster, maar daarna heb ik veel disciplines geprobeerd. Ik ben na mijn sprintperiode zelfs even meerkampster geweest. Zo’n zes jaar geleden kwam ik terecht bij François Gourmet en hij herkende in mij het potentieel van een hinkstapspringster. François bracht me tot bij Michel Boels, die sindsdien mijn trainer is. Hij vertelde me meteen dat het hinkstapspringen heel technisch is en dat we voor resultaten op lange termijn zouden moeten kijken. Op de Olympische Spelen kon je dat bijvoorbeeld zien: de meeste finalisten waren dichter bij de 30 dan bij de 20. Gezien de grote belasting is het ook verstandig om niet te snel te gaan.”
Tot zo’n tien jaar geleden was Boels de trainer van de beste hinkstapspringster uit de Belgische geschiedenis. Svetlana Bolshakova – die ons land een bronzen EK-medaille bezorgde en met 14m55 regerend nationaal recordhoudster is – kijkt met interesse naar waar Masson toe in staat is: “Schrik om het record kwijt te geraken heb ik niet, die zijn er om gebroken te worden. Ik wens haar in ieder geval heel veel succes toe. Het is een goede zaak dat we in België weer iemand hebben die over 14m is geraakt, want dat is toch een belangrijke barrière. Ilona verbaast me met hoe consistent ze is terwijl ze heel veel wedstrijden doet. Daarnaast kan je duidelijk zien dat ze technisch veel progressie heeft gemaakt. Samen met Michel heeft ze goed werk geleverd. Deze winter kreeg ik van hem al een filmpje doorgestuurd toen ze op training voorbij 14m was gesprongen.”
Het BR van Bolshakova komt overeen met de rechtstreekse WK-limiet voor Tokio: “Maar 14m55 is een waanzinnige limiet. Als je die tijdens het seizoen al springt, kom je opgebrand op het WK aan. Zelf sprong ik mijn record op het EK waar ik naartoe piekte.”
Of Masson denkt dat zij ook richting 14m55 kan? “Ik heb het lang voor onmogelijk gehouden. Nu ik aan 14m06 zit wordt het iets realistischer, maar het is nog altijd een extra halve meter. Dat zou echt wel gek zijn. Anderzijds heb ik ook nog veel tijd, de volgende Spelen zijn binnen drie jaar en in die tijd kan er veel gebeuren. Het zou leuk zijn om Svetlana te kunnen benaderen. Zeker gezien de link via Michel.”
