De Belgische delegatie trekt met drie medailles naar huis, allemaal gouden exemplaren. Willem Renders kroonde zichzelf tot Europees juniorenkampioen en mocht ook het podium op voor de gouden teammedaille. De seniorenvrouwen deden dat kunststukje over door zich met drie in de top 7 te nestelen.
Willem Renders – Europees kampioen en teamgoud (mannen U20)
“Niet normaal, dit is te zot voor woorden. Wennen gaat zo een Europese titel nooit doen. Teamgoud ook, dat kan je tijdens de wedstrijd niet zo goed zien maar iedereen heeft het ongelofelijk goed gedaan. Op meer kan je niet hopen. Sem is jaar na jaar op de afspraak. Wat Ilyès als eerstejaars is echt bijzonder en Eliott is blijven vechten. Hoe hij dat als echte piste- en 1500m-man heeft gedaan, vind ik even straf als mijn eigen prestatie.”
“De Spanjaard deelde veel beter in dan mij, daar kan ik van leren. Toen hij me passeerde dacht ik dat het gedaan was. Ik ben na de eerste ronde al op kop gaan lopen, wat iets te vroeg was. Ik had beter langer gewacht. Bij de senioren kan ik zo een fouten niet maken, dat wordt afgestraft.”
“Het litteken van mijn gebroken elleboog is er nog, maar ik heb gelukkig alternatief kunnen trainen waardoor ik toch met de vorm stond die ik wilde.”
Jana Van Lent – 4de en teamgoud (vrouwen senioren)
“Ik ben heel blij want op voorhand was het doel om me weer helemaal mezelf te voelen. Tijdens het BK voelde ik me geen 100%. Dat is jammer omdat ik er heel veel plezier uithaal om mij sterk te voelen en te weten dat ik er alles heb uitgehaald. Vandaag kon ik weer alles geven en diep gaan. Dat is een zalig gevoel.”
“Ik had ergens gehoopt om met het team weer een medaille te pakken, maar het is vaak heel nipt in dat klassement. Ik hoorde vanuit het publiek en de speaker wel dat we dicht bijeen en vooraan in de wedstrijd zaten. Dan weet je dat je kans maakt. Fantastisch dat we elkaar vooraan in de wedstrijd kunnen tegenkomen.”
“Het is nu al een paar keer net niet geweest op de weg en de piste, maar ik ben nog jong genoeg om bij te leren en beter te worden. Die groeimarges zijn er zeker nog.”
“Ik voel me nog heel fris omdat ik nu die heropleving heb na ziek geweest te zijn. Ik heb geen zin om de riem er nu af te leggen. Ik heb eerder het gevoel dat het seizoen vandaag pas begonnen is. Ik moet de planning nog bekijken met mijn papa en trainer, maar nu al stoppen ga ik zeker niet doen.”
Lisa Rooms – 5de en teamgoud (vrouwen senioren)
“Hier droomde ik van. Ik zei op het BK dat het misschien nog wat te vroeg kwam, maar dit zat in mijn hoofd. Vooraf waren we wel wat bang omdat de start bij de jeugd heel chaotisch was. We vonden allemaal snel ons tempo en ik zat lang samen met Jana. Achter ons hoorden we ook mensen voor Chloé supporteren dus we wisten wel dat het goed zat voor de teammedaille. Individuele medaillehoop had ik tijdens de wedstrijd niet echt meer. Voor ons zaten alleen maar kleppers die ook nog tegen elkaar aan het vechten waren.”
“Dromen kan en mag; en kansen geven leidt tot deze mooie dingen. Ik word er emotioneel van, want dit is supermooi. Twee jaar geleden die eerste bronzen medaille en nu komt alles samen.”
Chloe Herbiet – 7de en teamgoud (vrouwen senioren)
“Zelfs Valencia is bij mij nog niet goed doorgedrongen, maar nu laat ik de decompressie toe en dan gaan er veel emoties komen. Ik wilde – eens ik aan de start stond – geen excuses meer zoeken, gewoon alles geven en dat heb ik gedaan. Ik had hier in Portugal meteen een goed gevoel, het was heerlijk om mijn ervaringen van in Valencia met de andere meisjes hier te delen. Deze leuke driedaagse was de perfecte manier om aan een rustperiode te beginnen.”
Victoria Warpy – 32ste en teamgoud (vrouwen senioren)
“Ik ben zo fier om bij deze vrouwen te staan, wat zij doen is zot en is ook voor mij een boost. Ik hoop dat het net als voor mij een motivatie kan zijn voor alle vrouwen die lopen.”
John Heymans – 13de (senioren mannen)
“Ik loop een goede wedstrijd, maar weet ook dat het beter kan. Net als op het BK voel ik dat er meer in zit, maar dat ik het er niet kan uithalen. Eigenlijk wil ik hier top 5: vorig jaar bleef ik er ver van en dit keer opnieuw. Isaac zijn blessure was jammer voor het team, maar het verandert ook niets aan mijn prestatie. Die moet ik eerst op orde krijgen.”
“Toen Gressier en Ndikumwenayo accelereerden, wist ik dat het voor mij te snel ging. Mijn basis is er, maar ik ga pas conclusies trekken na het indoorseizoen. Daar ligt mijn trainingsfocus op dit moment.”
Ruben Verheyden – 30ste (senioren mannen)
“Een lange cross en een 1500m zijn twee heel verschillende zaken. Ik wilde vooraan zitten om uit het gevecht te blijven en heb ook wel genoten van het op kop lopen. Die dertigste plaats kan ik relativeren. Aan deze start stonden niet veel mensen die ook 3’30” kunnen lopen op de 1500m. De komende jaren blijft dit denk ik wel een deel van mijn seizoen, het past goed binnen mijn wintertraining en is een leuk tussendoortje richting de piste.”
“Het is super om deel uit te maken van deze generatie afstandslopers. De vrouwen winnen goud als team en wij zouden dat op volle kracht misschien ook wel doen. Wat Willem Renders en de junioren hebben getoond is fenomenaal.”
Sem Serrano – 6de en teamgoud (mannen U20)
“Ik denk dat ik op mijn allerbeste dag richting podium had kunnen gaan. Stiekem had ik daarop gehoopt. Deze prestatie was zeker op niveau, maar het is toch ergens jammer. In de eerste ronde is mijn spike losgekomen waardoor ik rond de 25ste plaats terechtkwam. Gelukkig is die spike vanzelf terug rond mijn hiel gekomen. Ik ben trots op hoe ik ben teruggekomen. Ik denk niet dat dat uiteindelijk echt een verschil heeft gemaakt, want de eerste drie hadden genoeg voorsprong.”
“Met het team leveren we de perfecte prestatie en pakken we de eerste team-juniorenmedaille ooit voor ons land.”
Ilyes Druèz – 7de en teamgoud (mannen U20)
“In de eerste ronde zat ik rond de 25ste plaats en wist ik dat het nog lastig ging worden. Ik zag mensen rondom mij kraken en ging rond positie 15 de laatste ronde in. In de laatste ronde voelde ik dat ik nog beter zat dan velen rond mij en daar heb ik maximaal van geprofiteerd. Ik wilde top 20 of misschien top 15 op een topdag. Hiermee verras ik mezelf toch wel en ben ik super tevreden.”
“Ik heb nog twee jaren in de juniorencategorie en ben hier zonder stress naartoe gekomen. Dit doet dromen van meer in de komende jaren, maar in 2026 zal ik al zeker nog voorbij Willem moeten dus dat wordt geen sinecure.”
Mixed Relay-team – 5de (Laure Bilo, Ward Leunckens, Marie Bilo en Tibaut Vandelannoote)
Laure: “Voor de start stond ik rond te kijken met de bedenking of ik hier wel thuishoorde. Ik heb me dan ingeprent dat mijn voorbereidingen heel goed gingen en dat mijn vorm er zeker is, dat weet ik van het BK. Het startschot ging, ik vlamde het eerste bergje naar boven en ik voelde meteen het vertrouwen komen. Daarna wilde ik het vooral zo goed mogelijk doen om Ward goed op weg te sturen. Dat is gelukt, dus ik ben superblij.”
Ward: “Laure was zo goed vertrokken dat alle mentale voorbereidingen in de vuilbak konden, plots moest ik beslissen hoe ik zou lopen als tweede op een EK. Ik heb zo lang mogelijk proberen aanklampen en ik denk dat we samen met Ierland wisselen. Dit ging veel beter dan verwacht. We wilden het onderlinge duel met Nederland winnen, maar zij zijn zelfs niet in de buurt gekomen.”
Marie: “Ik kon Laure haar start echt niet geloven. Top 5 is voor mij echt zot, een droomscenario dat we gewoon waargemaakt hebben. Ik heb mijn wedstrijd goed ingedeeld, want ik had op het einde nog wat over om een gaatje dicht te lopen.”
Tibaut: “Dit was een pak leuker dan vorig jaar alleen lopen, nu zaten we middenin de wedstrijd. Ik kreeg al wat schrik toen ik mijn teamgenoten zag lopen: plots bleek er zoveel meer mogelijk dan gedacht. In mijn eigen beurt was het wikken en wegen: blijf ik voor de medailles strijden of deel ik het verstandig in? Toen Nader erover kwam heb ik zo lang mogelijk proberen volgen en pushen.”
Laure: “Dit is een enorme motivatie voor volgend jaar. Dan zijn we weer allemaal wat sterker en kunnen we misschien zelfs om de medailles strijden.”
Ward: “Op voorhand kregen we niet veel kansen toegedicht, maar we doen op Europees vlak wel mee. Dat toont dat het voor België altijd de moeite is om grote teams naar kampioenschappen te sturen, ons niveau in de breedte is gewoon sterk. Voor mijzelf betekent het ook veel om na enkele jaren weer op een EK cross te staan, dat geeft superveel motivatie.”
Tibaut: “We staan als klein landje met onervaren atleten op dit kampioenschap, tegen allemaal ploegen met olympiërs. Zie ons hier eens in de top 5 belanden.”
“Wij zijn olympiërs in wording he,” knipoogde Laure Bilo.
Marie: “Eindelijk eens samen op een kampioenschap met Laure. Ik werd er emotioneel van om haar zo sterk te zien lopen. Het geeft mij een kick als ik haar het goed zie doen.”
Laure: “We gingen naar het BK met maar één doel in het hoofd, samen op dit BK staan. Daar beseften we pas in de laatste honderden meters dat we met twee weg waren en ook nog om een titel konden strijden. Ik heb er nog tranen van in mijn ogen dat ik hier sta in een Belgisch truitje met mijn naam erop.”
Ward: “Laure was zo sterk vandaag, ze had misschien wel met die Turkse man mee kunnen gaan.”
Noah Konteh – 15de (mannen U23)
“Op 5 deelnames aan het EK is dit mijn vierde keer top 20, daar kan ik trots op zijn. Met de 15de plaats kan ik wel tevreden zijn. Ik had gehoopt op top 10 en ben zo hard mogelijk gegaan met het risico om stil te vallen. De laatste 200m waren dan ook enorm zwaar. Het deelnemersveld is hier heel sterk, zeker als ik die personal bests vergelijk met wat ik zelf heb staan. Dat wordt mijn volgende doelstelling, die tijden op de piste aanscherpen. Ik denk dat mijn records momenteel niet weerspiegelen wat ik waard ben. Dat is de eerste stap.”
“Na mijn blessure is het heel fijn om een goed BK en EK gelopen te hebben. Ik hoop nu vooral verder te bouwen, mijn eerste prioriteit is gezond blijven.”
Kyra Verdonck – 23ste (vrouwen U20)
“Ik ben enorm blij met wat ik gepresteerd heb. Ik had geen idee waar ik mezelf moest inschatten en ben gewoon op mijn gevoel afgegaan. Dat is goedgekomen. Toen ik naar hier kwam dacht ik niet dat het zo heuvelachtig ging zijn, ik was vooral verrast dat er geen enkel vlak stuk in zat. Ik weet dat ik bergop goed ben, maar ik wilde me daar niet overdoen omdat de afdaling voor mij een uitdaging is. Ik ben niet zo heel groot en moet dus heel veel moeite doen om bij te blijven.”
Verdonck verloor begin dit jaar haar vader en nam hem mee in gedachten. “Het is een supermoeilijk jaar geweest. Lopen en trainen was in die eerste weken nog mijn enige bezigheid. Daarna is hij een bron van motivatie en kracht geworden. Ik weet dat hij trots op mij geweest zou zijn omdat ik er het beste van gemaakt heb.”
Julie Voet – 29ste (vrouwen U23)
“Ik ben heel teleurgesteld, het was een uitputtingsslag en constant strijden. Ik dacht dat het parcours iets voor mij was, heb goed geslapen en mijn start was goed… Zo stom, want eigenlijk gaat het de laatste maanden heel goed. Ik heb een mooie stap gemaakt en was tussen de senioren vierde op het BK. Misschien ligt mijn toekomst meer op de weg of op een EK waar het parcours meer rechttoe rechtaan en vlakker is.”
“Ik denk dat de vele bochtjes mij slecht gevallen zijn, maar ik zoek nog naar verklaringen. Misschien heb ik ook iets teveel gegeven in het naar beneden lopen, waardoor ik niet recupereerde voor de klimmetjes. Ik verwijt mezelf niet veel qua indeling: ik zat goed mee, maar kon niet meegaan met de versnelling zonder over mijn limieten te gaan. Tegen de derde rond was het aftellen naar het einde.”
