Wisselend succes voor de Belgen tijdens de tweede avondsessie. Zowel Alexander Doom als Daniel Segers slaagden er niet in om zich te plaatsen voor een volgende ronde op de 400m. Beiden hadden daar echter een zeer valabele uitleg voor. Thomas Carmoy speelde met vuur door tot 2 keer toe bij zijn derde poging over een hoogte te vliegen, maar slaagde er wel knap in om zich te kwalificeren voor de hoogspringfinale.
Onze mannen van de 400m mochten de tweede avondsessie op het WK in Tokio openen. Daniel Segers werd baan 8 in de eerste reeks toebedeeld, Alexander Doom baan 7 in de tweede. Om door te stoten naar de halve finale moesten ze zich bij de eerste 3 in hun reeks scharen, of rekenen op het vangnet van de verliezende tijden waar nog 6 plaatsjes gereserveerd waren. Segers leek ietwat “traag” te starten, maar had nog een verschroeiende eindsprint in de benen. Net niet snel genoeg om zich in de top 3 te nestelen, maar met een tijd van 45″04 nam hij wel plaats op de eerste hotseat. Voor hem werd het dus nog 5 reeksen bang afwachten. Doom probeerde zoals wel vaker een vlakke race te lopen, maar had bij het uitkomen van de laatste bocht nog heel wat werk voor de boeg. Hij kreeg het gat niet meer gedicht waardoor hij strandde op de zesde plaats in 45″10. Op dat moment betekende dit ook voor hem nog een waterkans op kwalificatie. Helaas werd er in de volgende reeksen nog sneller gelopen, waardoor beide tijden niet voldeden. Een halve seconde voor Doom kwam de Brit Matthew Hudson-Smith over de lijn als vierde. De vice-olympische kampioen plaatste zich dus niet rechtstreeks voor de halve finale. Achteraf bleek dat Segers behouden had moeten lopen nadat hij 8 dagen geleden een contractuur opliep. Doom had dan weer bijna niet geslapen na de finale van de 4x400m mixed en kwam dus enigszins vermoeid voor de dag.
Thomas Carmoy, de pupil van Tia Hellebaut, heeft letterlijk zijn ups en downs. Op het EK in Rome vorig jaar werd hij fantastisch vierde, op de Olympische Spelen in Parijs geraakte hij niet door de kwalificaties. Deze keer startte zijn traject met een valse noot. Op de aanvangshoogte van 2m16 had hij namelijk direct 2 pogingen nodig. 2m21 bleek ook een harde noot om te kraken, want daar bleef de lat zelfs 2 keer niet liggen. De derde poging was gelukkig wel raak. Eenzelfde verhaal op 2m25, waardoor hij het toch spannend wist te houden. Er werd dan ook niet meer hoger gegaan, aangezien er nog slechts 13 atleten over waren. Hier verrassend niet bij: de Italiaan Gianmarco Tamberi en de Amerikaan Shelby McEwen. Zij werden in Parijs nog respectievelijk eerste en tweede op de Olympische Spelen. De finale staat gepland tijdens de avondsessie van dinsdag 16 september.
De eerste finale van de avond was die van het discuswerpen bij de vrouwen. Hier was het weinig verrassend Valarie Allman die met 69m48 aan het langste eind trok. Opvallend was dat ze pas haar eerste wereldtitel mocht vieren terwijl ze wel reeds dubbel Olympisch kampioene is. Ook onze noorderburen zullen blij geweest zijn met de zilveren plak voor Jorinde Van Klinken. Naast de mannen mochten ook de vrouwen aan de bak voor hun reeksen van de 400m. Weinig verrassingen hier, waarbij favorieten Sydney McLaughlin-Levrone, Salwa Eid Naser en Marileidy Paulino al bij al vlot hun reeks wonnen in een tijd onder de 50″. De vrouwen en de mannen op de 100m betwistten zowel hun halve finale als hun finale tijdens deze sessie. Tijdens de halve finales bij de vrouwen was de grootste verrassing dat titelverdedigster Sha’Carri Richardson zich gelukkig mocht prijzen om de finale te halen met de verliezende tijden. In deze finale bleek ze ook niet goed genoeg om mee te strijden voor de medailles. Het was haar landgenote en topfavoriete Melissa Jefferson-Wooden die het laken naar zich toe trok in een persoonlijk en kampioenschapsrecord van 10″61. Slechts 3 vrouwen liepen ooit sneller. De Jamaicaanse Tina Clayton werd verrassend tweede, voor olympisch kampioene Julien Alfred.
Ook bij de mannen werd er vuurwerk aangekondigd. De olympische finale in Parijs was er eentje op het scherpst van de snee, en dit seizoen was eveneens hard tegen onzacht. Zowat alle favorieten overleefden hun halve finale vlot en leken hun buskruit op te sparen voor de grote finale. In die grote finale was de spanning om te snijden, wat leidde tot een valse start met uitsluiting van Letsile Tebogo als gevolg. Onder goedkeurend oog van niemand minder dan Usain Bolt waren het zijn landgenoten die de koek onder elkaar verdeelden. Oblique Seville won uiteindelijk in een nieuw PR van 9″77. Kishane Thompson volgde 5 honderdsten later en de Amerikaan Noah Lyles moest vrede nemen met het brons. Tussendoor had Tara Davis-Woodhall haar favorietenrol in het verspringen bij de dames waar gemaakt. Ze sprong als enige over de 7m-grens en zette een beste wereldjaarprestatie neer van 7m13. Hiermee deed ze 14 cm beter dan Malaika Mihambo.
In de halve finales van de 1500m werden de verhoudingen gerespecteerd. Vermeldenswaardig was de val van de Ethiopische Freweyni Hailu. Dit gebeurde gelukkig in het begin van de race. Zonder erg, waardoor ze zich alsnog achter topfavoriete Faith Kipyegon wist te plaatsen voor de finale. De laatste finale die u nog te goed hebt, is deze van de 10.000m bij de mannen. Mede door de hitte mogen we op de langeafstandsnummers geen toptijden verwachten. De wedstrijd bleef dan ook lang gesloten. Met slechts 1 ronde van 400m te gaan waren er zeker nog een 10-tal kandidaten die kans maakten op de winst. 55 seconden na de bel was het de Fransman Jimmy Gressier die als eerste over de meet kwam in een ondergeschikte tijd van 28’55″77. De Ethiopiër Yomif Kejelcha werd zeer kortbij tweede, de Zweed Andreas Almgren zorgde voor de tweede Europese podiumplaats.
Vannacht houden we vooral de marathon bij de mannen in de gaten met Koen Naert. Elien Vekemans treedt aan tijdens de kwalificaties van het polsstokspringen en aan het einde van de ochtendsessie zijn er de reeksen van de 400m horden bij de vrouwen waar Paulien Couckuyt en Naomi Van den Broeck hun kans gaan.
