De Memorial Van Damme heeft sprintadel van het allerhoogste kaliber op bezoek. Shelly-Ann Fraser-Pryce houdt in haar afscheidsjaar halt in het Koning Boudewijnstadion en barst nog steeds van de energie. De 38-jarige Jamaicaanse sprintkoningin legt uit hoe ze zo lang aan de top is kunnen blijven en wat Usain Bolt te vertellen heeft in hun regelmatige gesprekken.
Eén dag voor de Memorial Van Damme nam Shelly-Ann Fraser-Pryce plaats naast Kim Gevaert om vooruit te blikken op haar laatste koers op Belgische bodem. “Ik voel me goed en ben gefocust op gezond blijven en klaar geraken voor Tokio. Dat is nu het allerbelangrijkste. Sprinten doe je niet alleen op training, je moet het tonen in wedstrijden. Ik wil snel starten, technisch goed lopen en een perfect uitgevoerde koers neerzetten.”
De tegenstand is morgen niet min, met Melissa Jefferson-Wooden – de leading lady van 2025 – als grote favoriete. “Ze is aan een indrukwekkend seizoen bezig. Ik weet zelf ook wat er nodig is om 10″6 te lopen en dat is niet min. Ik vind het fantastisch dat we vrouwen hebben die de lat zo hoog leggen.”
Fraser-Pryce kijkt ernaar uit om weer in Brussel te lopen. “Mijn ervaringen hier waren altijd positief. Het publiek brengt elke keer opwinding. Hier zitten mensen die er willen zijn en die niet gewoon een gratis ticket hebben gekregen. Ik heb altijd hun steun gevoeld toen mijn naam afgeroepen werd en kijk ernaar uit om dat nog één keer te beleven.”
Gevaert schotelde Fraser-Pryce vervolgens een weetje voor dat begin deze week naar boven kwam. In drie onderlinge ontmoetingen haalde Gevaert het twee keer: “Wauw, zo geef je wel mijn leeftijd weg, Kim. Race jij morgen ook?”, repliceerde de Jamaicaanse lachend en gevat.
Fraser-Pryce haar lange carrière was het onderwerp van de meeste vragen die haar gesteld werden. “Een geheim heb ik niet. Het gaat over gedisciplineerd blijven en dat is alleen mogelijk als je blijft genieten van wat je doet. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik al bereikt heb wat ik wilde, hoewel dat misschien wel zo is. In mijn hoofd heb ik nog alles te verliezen. Het brengt mij nog altijd plezier om voor mezelf uit te zoeken hoe snel ik kan gaan.”
“In die zin was vorig jaar heel zwaar. Ik kwam met een heel goede vorm aan in Parijs, maar daar draaide het uit op een anticlimax. Dat heeft zeker meegespeeld in mijn beslissing om nog verder te gaan.” Fraser-Pryce deed het daar goed in de 100m-reeksen, maar kwam niet aan de start van de halve finales. Een incident waarbij ze aan een poort niet werd doorgelaten stuurde haar pre-wedstrijdroutine door de war. Later zou Fraser-Pryce de situatie bij magazine Marie-Claire omschrijven als een paniekaanval.
Voor de Jamaicaanse winnares van 8 olympische medailles was de beslissing om te stoppen geen grote stap. “Dat was helemaal geen moeilijke keuze. Het succes en het plezier dat ik uit mijn sportieve carrière heb gehaald was een zegen, maar op een gegeven moment voel je gewoon dat het tijd is. Mijn zoontje is nu 8 jaar en is zich heel bewust van alles wat er gebeurt. Ik heb heel veel jaren in atletiek gestoken, maar nu wil ik die tijd ook geven aan mijn familie en andere doelen nastreven buiten de sport.”
Gevraagd naar haar nalatenschap had Fraser-Pryce het over haar voorbeeldrol. “Er is vaak aan mij getwijfeld. Toen ik een kind kreeg en eens ik 30 werd bij elke verjaardag sindsdien. Ik heb barrières doorbroken en zo een plek gecreëerd waar de atleten na mij hun ding kunnen doen.”
Haar eigen voorbeelden en bronnen van inspiratie vond ze vooral in haar dichtste cirkel: “Ik ben altijd omringd geweest door sterke vrouwen, dan denk ik aan mijn moeder en grootmoeder. Mijn moeder deed atletiek, maar geraakte jong zwanger van mijn broer. Zij heeft mij de vroege inspiratie gegeven om voor deze sport te kiezen. Opgroeien en hun hard werk zien gaf mij veel motivatie. Toen ik in 2004 de Jamaicaanse vrouwen goud zag winnen op de 4x100m werd ik helemaal gek. Dat is een levendige herinnering.”
Fraser-Pryce onthulde dat ze nog steeds in zeer regelmatig contact staat met Usain Bolt, een leeftijdsgenoot en koning van de mannelijke sprint. De wereldrecordhouder op de 100m en de 200m stopte in 2017. “Ik zie hem vaak en we bellen veel. Op mijn laatste nationaal kampioenschap was hij er ook bij. Ik blijf hem zeggen dat hij te vroeg is gestopt en dat hij terug moet beginnen trainen. Ergens snap ik het ook wel, want hij had de doelen die hij voor zichzelf had gezet allemaal gehaald. Ook na zijn carrière blijft hij velen inspireren en dat is mooi.”
De last dance wordt het WK in Tokio. “Daar kijk ik enorm naar uit, want Japan en Jamaica hebben een bijzondere band. Het wordt een echt full circle-moment, want ik liep mijn eerste kampioenschap in 2007 in Osaka. Ik ben mijn haar- en nagelkleuren nu al aan het uitkiezen, maar ik moet wel nog een styliste in Tokio vinden.”
Ten slotte heeft Fraser-Pryce een advies voor atleten: “Winnen is leuk, maar geniet van wat je beleeft! Zelf heb ik jarenlang binnen gezeten op hotelkamers waardoor ik niets heb gezien van de plekken waar ik geweest ben, veel foto’s heb ik niet. In mijn laatste jaar ben ik veel bewuster aan het genieten en heb ik een diepere appreciatie gevonden voor wat ik ervaar: het eten, de mensen en de omgeving.”
