Afgelopen weekend vond niet alleen het Belgisch kampioenschap plaats. Ook in andere landen stond namelijk de nationale titelstrijd ingepland. Met name in de Verenigde Staten zijn de nationale kampioenschappen altijd bijzonder interessant. De Amerikanen stellen er hun teams samen voor internationale kampioenschappen: wie geselecteerd wilt worden moet op het podium eindigen. Een overzicht van de meest in het oog springende verhalen uit Eugene.
Wat gaat er boven een goede comeback? Donavan Brazier kroonde zich 6 jaar geleden op 22-jarige leeftijd tot wereldkampioen over 800m. Hij domineerde in Doha met een Amerikaans record van 1’42″34, een chrono die toen nog een tikkeltje geschifter was dan vandaag. Brazier leek goed op weg om zijn discipline voor de komende jaren te gaan domineren, maar het lot besliste er anders over. De Amerikaan moest zich meermaals laten opereren wegens verschillende blessures. Met een roemloze uitschakeling in de reeksen van het WK in 2022 leek hij zijn laatste wedstrijd gelopen te hebben.
Na twee jaar weg van de pistes en drie achillespeesoperaties later keerde Brazier begin dit seizoen plots terug op een kleinere lokale wedstrijd. De oude vos had zijn streken niet verleerd, want hij opende met 1’44″70 en zou op de Londense Diamond League enkele weken later mogen aantreden en 1’43″08 voorleggen. Favoriet op de Amerikaanse trials maakte dat hem evenwel nog niet. Die rol was weggelegd voor Bryce Hoppel en Josh Hoey, respectievelijk de actuele nationale recordhouders in openlucht en in zaal.
Hoey nam de leiding en kreeg naast Hoppel ook Brazier en Brandon Miller mee in een afgescheurd kopgroepje. Brazier glipte in de laatste rechte lijn tussen de twee favorieten door en pakte zijn derde nationale titel, zijn eerste sinds 2019, in een PR van 1’42″16.
De volgende op het podium was zo mogelijk nog verrassender dan Braziers zege. De 16-jarige scholier Cooper Lutkenhaus keerde terug uit de achtergrond en stormde naar plaats twee in een U18-wereldrecord van 1’42″27. Hij wordt de 18de man uit de mondiale geschiedenis. Hoppel pakte nog brons, Hoey miste daarentegen de vlucht naar Tokio.
Ruzieënde Lyles en Bednarek , supersnelle Melissa Jefferson-Wooden en tumult rond Sha’Carri Richardson
Regerende wereldkampioenen worden altijd voor het WK uitgenodigd door World Athletics, dus Noah Lyles hoefde in principe niet naar Eugene af te zakken. Hij won in Boedapest namelijk goud op de 100m en de 200m. Toch kwam hij de benen testen en naar goede gewoonte deed hij dat niet zonder op te vallen. Met name zijn passage op de 200m ging over de tongen. Lyles klokte een beste wereldjaarprestatie van 19″63 en was zo Kenny Bednarek 4 honderdsten te snel af.
Lyles gaf ‘Kung Fu Kenny’ vervolgens een staredown en sneed hem na de meet de pas af. Bednarek deelde daarop een duwtje uit dat tot veel discussie leidde. De rivaliteit tussen de twee snelste 200m-lopers van het jaar staat duidelijk op scherp.
Bednarek had eerder de 100m gewonnen in een PR van 9″79 en zag Courtney Lindsey en T’Mars Mccallum mee een ticket voor Tokio boeken. Met 9″82 en 9″83 legden zij de lat voor WK-deelname bijzonder hoog.
Langs vrouwelijke kant werden de korte sprints gedomineerd door Melissa Jefferson-Wooden. Op de 100m won ze met een PR en beste wereldjaarprestatie van 10″65, goed voor plaats vijf op de mondiale all time ranking en op 16 honderdsten van Florence Griffith-Joyners roemruchte wereldrecord. Op de dubbele afstand had ze eveneens een PR in huis: 21″84, de tweede wereldjaarprestatie.
De zeges van Jefferson-Wooden betekenden ook dat Sha’Carri Richardson geen titels mee naar huis nam. Zij kwam vorige week in opspraak na een arrestatie op de luchthaven van Seattle, op weg naar Eugene. Richardson bracht een nacht in de cel door wegens een incident met haar vriend Christian Coleman dat onder de noemer ‘huiselijk geweld’ viel.
Richardson liep donderdag voor het nieuws naar buiten kwam 11″07 in de reeksen van de 100m en gaf later verstek voor de volgende ronde. Op de 200m liep ze zondag 22″56 in de series, maar dat volstond niet voor een finaleplaats. Coleman klokte een snelle 9″86 in de 100m-finale, maar werd vijfde en mist dus het WK. Richardson is als regerend wereldkampioene op de 100m wel nog geplaatst.
Mclaughlin-Levrone gaat vol voor vlakke 400m, Nuguse moet op zoek naar Diamond League-wildcard
In een seizoen waarin ze in actie kwam op de 100m, de 100mH, de 400m en de 400mH was het lang gissen voor welke discipline Sydney McLaughlin-Levrone zou kiezen tijdens het WK. Tijdens de trials trad ze aan op de vlakke 400m en vertelde ze dat ze ook in Tokio dat nummer zal betwisten. McLaughlin-Levrone werd nationaal kampioene in 48″90, niet ver boven haar PR (48″74) en het Amerikaans record (48″70).
Op de 1500m bij de mannen grepen twee wereldtoppers naast WK-startrecht. Yared Nuguse en Hobbs Kessler werden vierde en vijfde na een dolle slotfase waarin Jonah Koech, Ethan Strand en olympisch kampioen Cole Hocker hen aftroefden. Voor Nuguse (en Kessler) is er weliswaar nog één bochtig kwalificatiepad naar Tokio. De winnaar van de Diamond League-finale in Zürich krijgt namelijk een wildcard. Momenteel heeft Nuguse al wat Diamond League-punten op zak, maar hij is nog niet geplaatst voor de finale. De zware opdracht voor de komende weken is dus om met goede prestaties op de 1500 meters in Silesia en Brussel een plekje in Zürich te verdienen en daar ook nog eens te winnen.
De kleppers op de lange afstand heetten Grant Fisher en Nico Young. Fisher is de regerende nationaal recordhouder op zowel de 5.000m als de 10.000, maar in beide ranglijsten volgt Young hem op de voet. In de 10.000m op donderdag haalde Young het met een kwart seconde overschot op Fisher. Op de 5.000m leken die waardeverhoudingen zondagavond herbevestigd te worden. In de laatste halve ronde kwam plots echter Cole Hocker sterk opzetten. Hoewel hij als olympisch kampioen op ‘zijn’ 1500m dus vrede moest nemen met brons maakte hij grote indruk op de 5.000m. Hocker haalde vernietigend uit en werd Amerikaans kampioen. Fisher hing de bordjes in het onderlinge duel met Young nog gelijk door als tweede te finishen.
Verder lag het niveau op heel wat nummers ontzettend hoog. Tara Davis-Woodhall zette in het verspringen een beste wereldjaarprestatie van 7m12 op de tabellen. Chase Jackson stootte haar kogel naar 20m84, slechts 11cm onder haar eigen Amerikaans record. Bij de mannen stond Joe Kovacs in afwezigheid van de geblesseerde Ryan Crouser tot halverwege de wedstrijd aan de leiding. Drie heren staken hem echter nog voorbij waardoor Kovacs naast een WK-ticket greep. Crouser vervoegt als regerend wereldkampioen de vierkoppige selectie, met als gevolg dat een eventuele Diamond League-wildcard voor Kovacs geen soelaas kan bieden. Josh Awotunde kroonde zich tot Amerikaans kampioen door in de laatste ronde een PR van 22m47 te werpen en zo pas voor het eerst dit seizoen de WK-limiet van 21m50 te kelderen. Dalilah Muhammad toonde dan weer dat ze in haar laatste jaar als atlete nog kan meespelen voor de mondiale medailles. De voormalige wereldrecordhoudster klokte 52″65 op de lage horden.
Anna Hall zette begin juni een monsterscore van 7.032 punten neer op de zevenkamp in Götzis. Voor haar was het nationaal kampioenschap een verplicht nummertje op weg naar Tokio. Toch slaagde ze er opnieuw in om haar concurrentie voor de wereldtitel angst in te boezemen. Ze scoorde 6.899 punten en vestigde PR’s in haar ‘zwakkere’ werpnummers: 15m03 in het kogelstoten en 47m32 in het speerwerpen. Kyle Garland won de tienkamp door een straf PR van 8.869 punten voor te leggen.
