In het Stade Naimette-Xhovémont werd op woensdagavond een hele reeks straffe prestaties neergezet. Eliott Crestan liep de derde 1000m uit de Belgische geschiedenis, Thomas Carmoy keerde met een knaller terug uit blessure en Imke Vervaet won de 400m voor Helena Ponette. Yaroslava Mahuchikh kende niet haar beste dag, maar verloor er haar glimlach niet om. Voor Camille Laus werd Luik een fijne thuiskomst.
De reactie van Elise Vanderelst, die het Belgisch record op de 5.000m verpulverde, leest u hier.
Eliott Crestan – 1e in 2’16″58 op de 1000m (3e aller tijden)
“Het koersverloop was niet ideaal. Ik had mij achter een snelle man uit Botswana gezet, maar hij liet een gat vallen richting de hazen. Op 800m wist ik al dat het Belgisch record (2’15″5 van Ivo Van Damme; red.) een verloren zaak was. Ik had graag meer conclusies kunnen trekken over mijn vorm. Op training gaat het alvast goed, want ik ga weer richting mijn referenties van voor het WK indoor. Nu hoop ik een goede tijd neer te zetten op de 800m waarmee ik nog op de Diamond League van Lausanne binnen geraak, al zal Marc (Corstjens, zijn manager; red.) waarschijnlijk voor een mirakel moeten zorgen.”
Thomas Carmoy – 1e met 2m27 in het hoogspringen
“Hier had ik absoluut nog niet op gerekend. Met 2m21 was ik vandaag eigenlijk al tevreden geweest dus dit is een heel mooie terugkeer in competitie. Ergens verbaas ik mezelf en bewijs ik Tia en Wim (Hellebaut en Vandeven, zijn trainers; red.) hun grote gelijk. Nu hun technische bijsturingen automatismen beginnen te worden, ga ik richting 2m30 met het gevoel dat er nog veel meer in zit. Mijn laatste pogingen waren heel close, maar ik moet niet overdrijven hè,” lacht Carmoy, “2m30 als seizoensopener zou te gemakkelijk geweest zijn.”
“Vandaag had ik nergens pijn en dat was ook de voorwaarde om weer in actie te komen. Ik ben nog maar een drietal weken weer met specifieke hoogspringtraining bezig. De voorbije maanden hebben rond revalidatie en spierversterking gedraaid. Ik bedank dokter Luc Vanden Bossche, die mij heel goed geadviseerd heeft. Het plan voor dit seizoen is om mijn wedstrijden goed uit te kiezen. Voor het WK zou ik naast het BK graag nog twee Diamond Leagues doen, dus kwaliteit boven kwantiteit.”
“Het is mooi om hier samen met Tia en Wim te staan: we zijn aan onze samenwerking begonnen met de wetenschap dat ik van ver zou moeten komen. Het voelt goed om fit te zijn en eindelijk een resultaat neer te zetten, want we werken hiervoor als gekken.”
Imke Vervaet – 1e in 51″56 op 400m
De winst op de 400m ging in Luik naar Imke Vervaet. Met 51″56 liep ze op haar 32e wederom één van haar snelste chrono’s ooit. De eerste vraag die Vervaet dan ook na afloop kreeg: “Het kan toch niet dat je na dit jaar stopt?” “Ik weet het echt nog niet”, gaf ze toe. “Op voorhand had ik zeker gezegd van wel, maar omdat het nu zo goed gaat begin ik toch te twijfelen. Na Tokio maak ik de balans op.”
Over haar wedstrijd van gisteren klonk Vervaet tevreden. “Het plan was om snel te vertrekken en dat is gelukt. De wind stoorde mij helemaal niet zo hard. Waarom het nu zo goed gaat? Ik voel mij goed, ik ben gelukkig en ik ervaar misschien minder druk dan vorig jaar. Ik weet niet of dat de redenen zijn, maar andere verklaringen kan ik niet bedenken.”
Hoewel Vervaet vorige maand met 50″86 ook een enorme tijd op de 400m neerzette, blijft die 200m toch haar grote liefde. “Eindelijk onder die 23 seconden duiken is me toch meer waard, want dat wilde ik al zo lang. Het is best confronterend dat ik op de world ranking nu hoger sta op de 400m dan de 200m. Toch hoop ik in Tokio de 200m te kunnen lopen. Dat is ook makkelijker te combineren met de aflossingen.”
Helena Ponette – 2e in 51″92 op 400m
Voor Helena Ponette was het gisteren nog maar haar tweede individuele 400m van dit outdoorseizoen. Fasciitis Plantaris, een blessure aan de hiel, dwong haar na de World Relays tot alternatief trainen. “Het gaat ondertussen veel beter”, vertelde Ponette na haar tweede plaats in 51″92 gisteren. “Ik sukkelde al sinds het EK indoor met deze blessure, maar gezien het belang van de World Relays heb ik die pijn proberen managen. Toen ik terugkwam van China was de blessure wel beduidend erger en was ik op alternatief trainen aangewezen. Ondertussen kan ik weer behoorlijk deftig trainen en het merendeel van de tijd is dat pijnvrij.”
Ponette heeft ondanks het oponthoud een individuele deelname aan het WK in Tokio nog niet afgezworen. “Ik besef dat het moeilijk gaat worden, maar ik wil het proberen. Ik liep begin juni 51″61 in Rehlingen ondanks dat ik toen nog niet optimaal kon trainen dus dat gaf veel vertrouwen. Zaterdag loop ik nog in Madrid. Nadien volgen nog het BK, de IFAM en misschien Bern.”
Camille Laus – 2e in 2’02″56 op de 800m
“Na drie maanden in het buitenland is het best emotioneel om terug te zijn in België. Het gaf mij ook veel meer stress dan normaal om vandaag te lopen. Ik ben tevreden over mijn koers: ik word tweede terwijl ik op papier zeker niet de nummer twee van dit veld was. De tijd is enigszins teleurstellend, maar ik krijg in Heusden al een nieuwe kans. In bijna al mijn wedstrijden loop ik top 3 en daar put ik moed uit. Als het snel genoeg gaat, zal die chrono onder 2 minuten wel eens volgen. Voorlopig blijf ik even in Europa, maar mogelijk komt mijn trainingsgroep uit de VS in augustus ook tijdelijk naar hier dus dan heb ik toch hun gezelschap.”
Yaroslava Mahuchikh – 1e met 1m91 in hoogspringen
Met de olympisch kampioene en wereldrecordhoudster in het hoogspringen in de wedstrijd waren de verwachtingen natuurlijk hooggespannen. Uiteindelijk was er maar 1m91 nodig voor winst en daarmee was het eindrapport toch ietwat teleurstellend. Yaroslava Mahuchikh moest er achteraf zelf mee lachen. “Maar 1m91 en ik had twee pogingen nodig om die te klaren…”, grinnikte ze. De leading lady in het hoogspringen was niet vies van een beetje zelfspot.
“Dit is mijn slechtste resultaat in jaren, maar ik kan het wel plaatsen. Het WK in Tokio is het belangrijkste doel en daar werk ik hard naartoe. Ik moet nog met mijn coach bekijken wat er vandaag net misliep want ik haalde echt wel veel hoogte. Door technische fouten haalde ik toch telkens de lat met mijn enkels of kuiten omlaag. Dit doet niets af van mijn zelfvertrouwen. Ik weet dat ik veel hoger kan en hoop dat dit weekend in Londen te bewijzen.”
Mahuchikh was een opvallende naam in Luik, maar gezien haar connectie met ons land was het niet vreemd dat ze van de partij was. “België is ondertussen mijn tweede thuis. In augustus vertoef ik bijvoorbeeld in Heusden-Zolder, waar het altijd uitstekend trainen is”, aldus de Oekraïense.
