Ruben Verheyden knalt in Oslo naar Belgisch mijlrecord

Ruben Verheyden heeft tijdens de Diamond League in Oslo het Belgisch record op de mijl afgesnoept van Jochem Vermeulen. Verheyden werd twaalfde in 3’50″67 en dook zo ruim drie tienden onder de oude topchrono. Om via de mijl deel te mogen nemen aan de 1500m tijdens het het WK in Tokio had onze landgenoot 3’50″00 nodig, een richttijd waar hij dus slechts zeven tienden boven bleef. Ben Broeders moest zich in het polsstokspringen tevreden stellen met 5m40.

De Diamond League in Oslo was de eerste van een Scandinavisch tweeluik dat zondag wordt verder gezet in Stockholm (Zweden). Op de Bislett Games stonden twee Belgen aan de start die zich mochten meten met de absolute wereldtop. Ruben Verheyden was één van hen en hij zal zich de trip naar Noorwegen nog lang herinneren. Tijdens de zogenoemde “Dream Mile” was Jakob Ingebrigsten de grote afwezige. Het Noorse wonderkind sukkelt wat met zijn achillespees, en wie zijn social media volgt zag de laatste tijd vooral alternatief werk.

Verheyden liet het niet aan zijn hart komen. Hij verschuilde zich slim achterin het pak dat richting een Meeting Record van 3’44”90 geleid werd. Door zijn hoofd spookte er echter een andere tijd. Jochem Vermeulen had vorig jaar in Londen namelijk het BR naar 3’51”00 gebracht. Ook de WK-limiet van 3’50”00 – waarmee hij zich via een equivalente prestatie op de mijl voor de 1500m in Tokio kon plaatsen – zou dan zeer dichtbij komen. Enkele weken terug in Rabat was Verheyden reeds zeer dichtbij gekomen. Toen klokte onze landgenoot op de metrische mijl 3’33″19, twee tienden boven de WK-limiet. Tijdens de laatste ronde van de Engelse mijl ging het in Oslo nog verschroeiend hard, maar Verheyden kraakte niet. Hij finishte uiteindelijk in 3’50”67, goed voor een nieuw Belgisch record. Toch zal er ook een klein beetje een zure nasmaak zijn blijven hangen, want opnieuw had hij dat felbegeerde WK-ticket bijna op zak. Over 3 dagen wacht in Stockholm een nieuwe kans …

Onze nieuwe nationale recordhouder diende ons snel van een eerste reactie, waar toch enige frustratie tussen de lijnen door te lezen was. “Ik had op nog iets meer gehoopt. Ik had geen supergoed gevoel in de wedstrijd en klungelde achteraan. Ondanks enkele pogingen kon ik niet opschuiven en onderging ik de wedstrijd.” Verheyden droomde dus van (nog) meer, maar met een BR mag je eigenlijk niet teleurgesteld zijn. Zondag in Stockholm wacht inderdaad reeds een nieuwe kans om hard te lopen, want die WK-limiet heeft hij toch liefst zo snel mogelijk afgevinkt.

Iets minder verging het onze nationale trots in het polsstokspringen. Ben Broeders moest bij de aanvangshoogte reeds 3 pogingen ondernemen, maar geraakte uiteindelijk toch over 5m40. De lat werd vervolgens op 5m62 gelegd en dat bleek het eindstation voor onze landgenoot. Hij eindigde daarmee op de 9^de plaats.

In de wedstrijd van Broeders was het uiteraard dat ander (Zweeds) fenomeen dat de show stal. Armand “Mondo” Duplantis won de polsstokcompetitie met sprekend gemak, door het meetingrecord naar 6m15 te brengen, nadat hij op 6m03 wel 2 zeldzame missers had laten noteren. De Mile-race van Verheyden die bol stond van de PB’s en NR’s werd dan weer gewonnen door Isaac Nader in een nieuw Portugees record (3’48”25). Emmanuel Wanyonyi won de 800m in 1’42”78, slechts 8 honderdsten boven de World Lead.

Nog een opvallende race was die van de 3.000m bij de vrouwen. Dit werd aangekondigd als een tweedstrijd tussen Faith Cherotich en Winfred Yavi, waarbij ze zeker niet teleurstelden. Het was uiteindelijk Cherotich die het haalde na een prangende sprint in 9’02”60, een nieuw MR en WL. Vooral het feit dat ze bijna de volledige wedstrijd aan kop liep, met in het begin de haas zo’n 5 à 10m voor zich uit, is iets wat we op dit niveau niet zo vaak zien. Julien Alfred won met sprekend gemak de 100m in 10”89. Zou de ontmoeting met levende legende Usain Bolt, die zelf ook naar Oslo was afgereisd, er voor iets tussen gezeten hebben?

De 5.000m bij de mannen werd aangekondigd als één van de paradepaardjes van de avond. Er zou vertrokken worden op het schema voor het wereldrecord, dat sinds 2020 op de naam staat van Joshua Cheptegei en 12’35”36 bedraagt. Dit bleek echter al snel niet meer haalbaar, waardoor het vooral uitkijken was wie het laken naar zich toe zou trekken. Verrassend genoeg kwam de jonge Amerikaan Nico Young als eerste over de meet. Op zijn 22ste nam hij zomaar eventjes een hap van 6 seconden uit zijn persoonlijk record en bracht het naar 12’45”27. Ook in deze race heel wat PB’s en NR’s te spotten.

But they saved the best for last. Als laatste nummer van de dag stond de 300m horden geprogrammeerd. Deze afstand wordt niet zo vaak aangedaan, en kon mede daardoor misschien wel rekenen op de aanwezigheid van de beste 3 hordelopers die er op dit moment rondhuppelen. Rai Benjamin, Alisson Dos Santos, en natuurlijk de onvermijdelijke Karsten Warholm namen het tegen elkaar op en liepen respectievelijk in de banen 5, 6 en 7. Vanuit de buitenbaan leek Warholm het beste weg, waarna in de bocht Benjamin gevaarlijk kwam opzetten. Hij viel echter stil, terwijl het Noorse chouchou in de laatste 100m serieus doortrok. Met het overwinningsgebaar kwam hij over de finish in een waanzinnige 32”67, waarmee hij zijn eigen WR nog eens bijna 4 tienden scherper stelde. Een mooie apotheose van een zeer geslaagde meeting!