Op de laatste avond volgen er nog kansen op het EK in München, maar we maken al een voorlopige balans op met Rutger Smith. De topsportcoördinator van de Vlaamse Atletiekliga neemt geen blad voor de mond. Hij windt er geen doekjes om dat het EK geen grote meevaller geworden is. “We moeten kritisch durven zijn. Het is er niet uitgekomen.”

Rutger, met welk gevoel zit je hier?

“We hebben natuurlijk nog een avond te gaan, maar ik zit hier niet met een supergevoel. Het WK in Eugene was het meest succesvolle ooit. Tokio en Belgrado waren ook fantastisch, dan is dit toch minder. Dat ligt niet aan de gevestigde ordes als Nafi Thiam of de Tornados, die nooit teleurstellen, maar vooral aan de atleten aan de onderkant van de topsportpiramide. Die zijn te licht bevonden.”

Op voorhand sprak je van zes medailles. Waarom zijn die er niet gekomen?

“Medailles kan je niet bestellen. De atleten die daarvoor in aanmerking kwamen hebben niet echt teleurgesteld, maar waren gewoon net niet goed genoeg om bij de beste drie te horen. We moeten kritisch durven zijn. Het is er niet uitgekomen en dat is heel jammer.”

Is daar een uitleg voor?

“Je ziet dat iedereen die Eugene heeft gedaan, op Dylan Borlée na, nu iets minder is. Die twee toernooien na elkaar zijn toch wel zwaar geweest. Toppers als Nafi of Noor komen hier nog altijd goed uit de verf, maar de atleten die zich eerder moeizaam voor het WK plaatsten en toch naar Eugene gingen, vallen nu in München een beetje door de mand.”

Er waren een paar atleten, zoals Ruben Verheyden, die zich afvroegen of ze Eugene niet hadden moeten skippen.

“Dat lijkt mij wel duidelijk. Ik heb voor het WK de coach van Ruben gebeld om te suggereren dat hij best gewoon zijn focus op het EK kon houden. Pas op, hij heeft het goed gedaan in Eugene en ik zie Ruben als een van de grootste talenten van België, dus ik wil niet negatief doen over hem, maar het is de taak van de coach om zijn atleet in bescherming te nemen. Je reist wel twee keer doorheen negen tijdszones. Dat zijn twee volledig verloren trainingsweken.”

We lichten er Verheyden nu uit, maar hadden er nog meer atleten het WK moeten overslaan?

“Een WK is een van de mooiste toernooien, dus ik snap heel goed dat het moeilijk is om daar nee tegen te zeggen, maar Eugene skippen had in München wel betere resultaten kunnen opleveren. Zeker voor jongeren als Tim Van de Velde. Gelukkig doet die snelle opeenvolging zich de komende jaren niet meer voor. Alleen komende winter, maar we moeten overwegen om als federatie het EK of WK indoor volledig over te slaan.”

Wat gebeurt er met de sfeer in het team als het zo vaak net niet is?

“Ik denk niet dat er echt een negatieve invloed op de groepssfeer was, maar de sfeer in de groep was wel anders dan bij vorige toernooien. De limieten waren héél soepel, te soepel naar mijn mening, en je merkt toch dat de topsportmentaliteit bij de atleten die zich nipt geplaatst hebben minder is. We moeten intern nog bespreken wat we met de limieten doen, maar ik denk dat de lat hoger gelegd mag worden en Jonathan N’Senga van LBFA zit op dezelfde golflengte.”

Vorige week zei je nog dat meedoen niet genoeg is.  

“Inderdaad. Iedereen doet zijn best dus ik wil niemand iets verwijten, maar het verschil in focus tussen de Tornados, Nafi, Noor of atleten die zich nipt hebben geplaatst, daar zit een wereld van verschil tussen.”

Tot slot nog dit: er gaan veel geruchten over een transfer van jou naar de Nederlandse Atletiekunie. Wat is daar van aan?

“Ik heb die geruchten ook gehoord, maar voorlopig is daar niets van aan. Ik zit goed.”

1 REACTIE

  1. Nóg strengere limieten. In onze clubs haakt de jeugd nu al vroegtijdig af. Sommigen raken door de strenge eisen gedemotiveerd en anderen branden zich voortijdig op in hun streven naar te scherpe limieten. En clubs en trainers ervaren te veel druk vanuit het beleid.

    Vlaanderen is sowieso geen atletiekland door de steeds maar groeiende kloof tussen “elite” en “plebs” (lees: recreanten), omdat ‘average joes’ zich de vraag stellen waarom ze in dat elitaire kader nog serieus zouden moeten trainen. Willen we de mensen (opnieuw) motiveren, moet onze atletieksport dringend wat toegankelijker gemaakt worden, zowel qua mentaliteit, qua structuur als qua organisatie.

    P.S. Mogen we ons in november aan een nóg kleinere selectie voor het EK veldlopen verwachten ?
    En zullen onze vrouwen daar überhaupt wel deel van mogen uitmaken ?
    Food for thought, mensen van de VAL !

Reacties zijn gesloten.