De Gouden 3.000 meter in Ertvelde bracht woensdagavond wat de naam van de meeting al doet vermoeden. Liefst vijf reeksen met 3.000 meters, telkens met uitstekende tempomakers. Bij de vrouwen toonde Lore Tack zich de sterkste, bij de mannen was Kim Ruell beste Belg na de Amerikaan George Kelly.
Gehaasd door niemand minder dan Veerle Dejaeghere kwam Tack op de Hoge Wal in Ertvelde tot 9’48″68, nog zes seconden boven haar persoonlijk record uit 2015, maar toch een mooie chrono amper drie dagen na haar vierde plaats op het BK 5.000 meter. Bij de mannen leek Kim Ruell lange tijd op weg naar de overwinning, ook voor hem slechts drie dagen na zijn bronzen plak op het BK 5.000 meter, maar in de slotkilometer was hij niet opgewassen tegen de versnelling van de Amerikaan George Kelly. Die verzorgde voor, na en vooral ook tijdens de wedstrijd de show, en bracht zijn persoonlijk record op 8’04”51.
Ruell hield met 8’16”30 nog net Stijn De Vulder (8’16”67) af voor de tweede plaats. De Vulder wilde in Ertvelde zijn zevende plaats van het BK 5.000 meter doorspoelen. “Ik was ontgoocheld over mijn BK en wou wat vertrouwen tanken in Ertvelde”, reageerde hij na afloop. “Ik ga in het najaar aan de slag in het wegcircuit en het hoofddoel is een najaarsmarathon, voorlopig Amsterdam. We zijn een andere weg ingeslagen, trainen weer in hetzelfde stramien van 2014, en de resultaten zijn er weer. Het is wel een opsteker dat ik hier de Nederlander Khalid Choukoud kon voorblijven, en kon spurten tegen Kim Ruell. Misschien ben ik wel iets te behoudend gestart. Maar het loopt goed en ik amuseer mij nog steeds op training.”
De vrouwen van thuisclub AS Rieme verbeterden eerder op de avond het Belgisch record W45 op de 4×200 meter, dat voortaan op 2’00″57 staat.
Bram Ghuys moet nog even geduld oefenen
Geen verrassende winnaar bij het hoogspringen in Ertvelde, Belgisch kampioen Bram Ghuys zette de competitie naar zijn hand. Na een fraaie 2m24 voorbije zondag in Brussel, bleef het op de Gouden 3000 bij 2m07. Op 2m12 bleef de lat driemaal niet liggen, de EK-limiet van 2m26 heeft de OEH-atleet nog niet beet. “Op zich waren de sprongen zeker niet slecht”, analyseert Ghuys zijn wedstrijd. “De hoogte was er wel degelijk, maar ik raakte de lat telkens nipt bij het naar beneden gaan. Dus dat kleine technische detail nemen we mee om op de komende tijd op te werken.”