Lander Tijtgat kreeg woensdagavond slecht nieuws. De atleet van Eendracht Aalst vernam bij de dokter dat een operatie aan zijn achillespees noodzakelijk is voor nog een vervolg te kunnen breien aan zijn atletiekcarrière.

Lander Tijtgat op de IFAM indoor van vorig jaar, heel blij met z'n EK-limiet op de 3.000m. -  Foto: Jasper Jacobs
Lander Tijtgat op de IFAM indoor van vorig jaar, heel blij met z’n EK-limiet op de 3.000m. –
Foto: Jasper Jacobs

Tijtgat kreeg in 2012 al behoorlijk wat last van zijn linkerachillespees, die sinds dan begon met chronisch te ontsteken. “Vanaf dan liep ik eigen al met anderhalve achillespees rond”, zo vertelt de 30-jarige atleet uit Erembodegem. In tussentijd wist hij wel nog naar de EK-indoorlimiet te lopen op de 3.000m en op dat internationale kampioenschap liep hij dan nog naar een 8ste plaats. Nog niet zo heel lang geleden was Tijtgat ook nog te bewonderen op het EK veldlopen. Ondanks een goede selectiecross in Roeselare, verging het de leerkracht Wetenschappen niet zo goed op het EK, met als eindresultaat een 43ste plaats. Na het Europees kampioenschap liet Lander Tijtgat al uitschijnen dat hij wegens een opspelende achillespees niet meer in actie ging komen in de winter en voluit mikte op de zomer, de WK-limiet op de 5.000 m. Van dat plan moet hij nu ook afzien omdat hij een operatie aan zijn achillespees zal moeten ondergaan. Hoe zit het nu met Tijtgat? Wij stelden hem 5 – hopelijk voor u verhelderende – vragen.

1) Je liet woensdag op Facebook al weten dat de dokter zei dat je een operatie moet ondergaan. Hoe kwam het dat je bij de dokter bent geweest, voelde het slecht aan, de achillespees?

“Ik moest woensdagavond op controle bij dokter Parys in het OLV te Aalst. Een echografie wees uit dat de slijmbeurs terug ontstoken was (terug veel neovascularisatie achter mijn achillespees). De pees zelf is nog intact. Het is vooral de slijmbeurs die lastig doet. Dit komt doordat ik een aangeboren afwijking heb, die vele mensen hebben. Enkel mensen die veel sporten krijgen daar effectief last van. Ik heb een Haglundse exostose: dit is een botaangroei aan mijn calcaneus (hielbeen). Door het feit dat mijn hielbeen als het ware een uitstulping vertoont, drukt mijn achillespees constant tegen de slijmbeurs die erachter zit. Eigenlijk is het een frictieprobleem: mijn contre fort van mijn schoen duwde constant op de pees (en die slijmbeurs). De voetchirurg zal mijn botaanwas afzagen, de plaats opkuisen en zo nodig ook de pees wat opschonen. Maar zoals gezegd, op de MRI zag de pees er intact uit. Ik sukkel sinds de zomer van 2012 met mijn linkerachillespees, die sindsdien chronisch ontsteekt. Sinds 2012 loop ik eigenlijk op anderhalve achillespees en moest ik constant de trainingen bijsturen (of ontstekingsremmers nemen wanneer nodig). Dit kon natuurlijk niet blijven duren. Ik lastte een paar keer een (veelal mentale) rustpauze in, maar dit loste de ontsteking nooit helemaal op. Telkens wanneer ik meer dan 80 km per week haalde, kon je mij meer en meer ‘doodduwen’ als je op de achillespees duwde. Net na het EK in Belgrado (achteraf moest ik gestopt zijn na Roeselare, maar ja…) probeerde ik het probleem conservatief op te lossen door een cortisone spuit in de slijmbeurs te duwen, maar helaas…”

Foto: Tomas Sisk
In Mol eindigde Tijtgat nog als 4de Belg. Drie weken later plaatste de atleet van Eendracht Aalst zich voor het EK veldlopen in Roeselare. – Foto: Tomas Sisk

2) Geen EK in Zürich, in hoeverre had je daar wel nog op gehoopt voor je doktersbezoek?

“Inderdaad valt mijn zomerseizoen 2014 terug in het water, net als de zomer van 2013. Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht dat de echografie zo’n slecht nieuws zou brengen. Ik voelde dat mijn pees nog niet 100% was, maar ik was toch bezig met lichtjes op te bouwen. Ik weet van mezelf dat ik heel snel een hoog niveau haal. Op minder dan 3 maanden tijd evenaarde ik immers in Roeselare bijna het niveau van een Pieter-Jan Hannes en een Jeroen D’hoedt. Ik zag mezelf eerlijk gezegd wel op 3 maand tijd die EK-limiet lopen, gewoon omdat God mij gezegend heeft met toch wel een flinke scheut looptalent. Natuurlijk was dé voorwaarde dat mijn pees het moest houden. En daar wringt nu juist het schoentje.”

3) Hoe gaan de komende weken er nu uitzien op sportief vlak? Wanneer is de operatie gepland?

“De komende 4 maanden zal ik niet kunnen lopen. Volgende week vrijdag zie ik de eerste keer de voetchirurg en dan wordt de datum vastgelegd wanneer de operatie zal plaatsvinden. Dan volgen 6 tot 8 weken gips. Dus ik vrees wel dat de kilo’s er zullen bijknallen…”

4) Daarna, hoeveel tijd zal je volgens jou nodig hebben om weer pijnvrij duurloopjes af te werken?

“Ik denk dat – als alles goed gaat – ik eind juni kan starten met de revalidatie d.m.v. van kinesitherapie etc.. Terug mijn kuitspier ontwikkelen, want deze zal serieus in spiermassa gedaald zijn door de langdurige immobilisatie.”

5) Hoe schat je de verdere toekomst in? Hoeveel kans denk je dat jezelf hebt om op je oude niveau terug te komen en denk jij dan nog aan kampioenschappen in 2015?

“Tja daar moet ik eerlijk in zijn. Op dit moment weet ik niet of ik ooit nog op topniveau terugkom. Een operatie aan de achillespees is sowieso een delicate materie. Ik zie bij mijn artsen veel zelfvertrouwen, maar je weet natuurlijk nooit wat er ook maar zou kunnen misgaan. Het is immers mijn eerste operatie. Ik moet zeggen dat het me toch wat angst inboezemt. Ik denk dat alles zal afhangen hoeveel goesting ik nog heb om terug naar mijn topweken van 110 km per week te gaan. Hoe je het draait of keert, met 2 kinderen en een job is dat toch wel niet van de poes om dit allemaal draaiende te houden. Ik weet ook niet hoelang mijn vrouw dit nog allemaal gaat pikken. Katrientje moet zich voor mijn – uit de hand gelopen – hobby, toch wel vaak dubbel plooien om alles geregeld en gedaan te krijgen. Wat ik wel weet, is dat er nu een periode zonder sport tout court aanbreekt. Ik denk niet dat ik mij nu doelen moet stellen, dit zou averechts werken. Ik moet gewoon genieten als ik binnen 4-5 maanden pijnvrij een half uurtje kàn lopen.”